(روزنامه آرمان ـ 1394/06/16 ـ شماره 2846 ـ صفحه 3)
«اعتدال، رمز بزرگی و محبوبیت است.» این جمله بارها از سوی بزرگان گفته و شنیده شده است. در تمام سالهای پس از انقلاب هم ویژگی مردانی که به صداقت و دانایی اشتهار داشتند همین واژه یعنی میزان اعتدالشان بوده است. از امام خمینی(ره) که اسوه اعتدال و میانه‌روی بود تا حسن روحانی که شعارش را میانه‌روی انتخاب کرده است می‌توان پی به اهمیت این واژه و مشی‌ای برد که بر مبنای آن اتخاذ می‌شود. اعتدال زمانی معنای واقعی‌تر و زیباتر به خود می‌گیرد که یک مسئول در عمل اجرای آن را نمایان کند یعنی اگر بر صندلی مدیریت حضور دارد با رفتار و کردار خود علاوه بر اینکه اعتدال را به سایرین نشان می‌دهد درس میانه‌روی را نیز به دیگران بیاموزد. از سوی دیگر وقتی اعتدال با تخصص در هم می‌آمیزد آنگاه گامی در جهت توسعه کشور که شعار تمام مسئولان طی سه دهه اخیر بوده است رنگ واقعیت به خود می‌گیرد و ادامه همین روند است که نام ایران را در فهرست اولین‌ها به ثبت می‌رساند مانند اکنون که نام علی لاریجانی به عنوان نخستین رئیس پارلمانی ثبت شده است که در سازمان ملل حضور یافته و سخنرانی کرده است.
لاریجانی در 3 قاب
علی لاریجانی خیلی وقت است که به جمع مصلحان پیوسته و دیگر برای او بگومگوهای جناحی میان اصولگرایان و اصلاح‌طلبان معنایی ندارد. مورد حمایت همه‌جانبه مراجع تقلید و بزرگان در قم است که مشی اعتدالی او در این حمایت‌ها بی‌تاثیر نیست. وی اثبات کرده برای استقرار صلح و دوستی در کشور حتی می‌تواند از خود بگذرد و علی لاریجانی برای او معنای ثبات در کشور داشته باشد. لازم است برای شناخت بیشتر رئیس مجلس کشورمان ویژگی‌های او را در سه بخش سیاست‌ورزی، ریاست مجلس و روابط بین‌الملل بررسی کرد.
لاریجانی، فرصتی مغتنم برای روحانی
علی لاریجانی یک اصولگراست و در این مشی تردیدی نباید داشت اما اصولگرای همراه با پیشوند میانه‌رو. برای اثبات این ادعا لازم نیست مسیری طولانی را طی کرد و با کمی عقبگرد و بازگشت به سال 92 به خوبی مشی او مشخص می‌شود. در آن برهه که دولت دکتر روحانی به روی کار آمد، اصولگرایان به دو بخش تقسیم شدند. بخشی که به رغم ادعای اصولگرا بودن روحانی اما به وی هجمه برده و منتقد پروپاقرص او شدند و بخش دیگر علی لاریجانی و همفکران او بودند که مشی اعتدال را پیش گرفتند و کمک به دولت را به عنوان وظیفه در ذهن حک کردند. جایگاه لاریجانی برای دولت بسیار مغتنم بود چراکه فرصت تبادل قدرت و ایجاد توازن را تا حد قابل توجهی فراهم می‌کرد و همچنین اعتقاد روحانی به لاریجانی در نقش یک مصلح سبب شد تا از نظرات رئیس مجلس در چینش کابینه بهره ببرد. همچنین لاریجانی به خوبی می‌دانست همراهی او با دولت یک امتیاز مثبت برای بقای ریاستش در مجلس دهم خواهد شد و این موضوعی بود که تمام میانه‌روها از آن استقبال می‌کنند.
آنچه اصولگرانماها با لاریجانی کردند
علی لاریجانی شخصیتی ندارد که کینه از فرد یا گروهی در دل نگه دارد و سعی می‌کند به سرعت دلخوری‌ها را فراموش کند که در این راستا می‌توان به انتخابات ریاست جمهوری سال84 اشاره کرد یعنی همان سالی که او خود را لایق کرسی ریاست جمهوری دید و کاندیدا شد. رقیب او در آن برهه محمدباقر قالیباف و محمود احمدی‌نژاد بودند اما اصولگرایان چشم خود را بر خدمات لاریجانی بستند تا به احمدی‌نژاد رای دهند و هر چند بعدتر از کرده خود پشیمان شده و در مجلس جبران این اشتباه را کردند اما لاریجانی بخشید و فراموش نکرد.
احمدی‌نژاد هم پس از پیروزی، مشی تعاملی با لاریجانی را طی نکرد و سبب دور شدن او از کرسی دبیری شورای عالی امنیت ملی شد که لاریجانی باز هم سکوت کرد و پاسخی به این رفتار نداد. البته ظاهرا بدبینی به لاریجانی تنها معطوف به رقابت انتخاباتی ریاست‌جمهوری سال84 نبود چرا که بعدتر در مجلس ماجرای فایل صوتی و چند اتفاق دیگر از سوی رئیس دولت وقت پیش کشیده شد که در این مرحله لاریجانی برای حفظ اعتبار مجلس سکوت را شکست و از رقیب پیروز سال 84 خواست به بازی خود پایان دهد. اصولگرایان هم در مجلس وضعیت خوبی نداشتند چنانکه حامیان لاریجانی تصمیم گرفتند حساب خود را با تشکیل فراکسیون رهروان ولایت از اصولگرایانی که دل در گرو اقدامات احمدی‌نژاد و حامیانش داشتند جدا کنند البته بر واژه اصولگرا بودن تاکید داشتند که این میانه‌روی آنها بارها به داد وزرا و شخصیت‌های میانه‌رو رسید که به نام مسئولیتشان اما به دلایل سیاسی به مجلس احضار می‌شدند.
تعامل مثبت با دولت یازدهم به نفع کشور
از زمان آغاز به کار دولت یازدهم، علی لاریجانی همکاری استراتژیکی با حسن روحانی آغاز کرد و به حمایت از دولت او پرداخت یعنی تا آنجا که در حوزه اختیاراتش تعریف شده بود اجازه بهانه‌گیری‌های سیاسی و هجمه به دولت از تریبون مجلس را نداد. در جریان رای اعتماد به وزرا شنیده شد لابی خوبی از سوی علی لاریجانی البته نه به عنوان رئیس مجلس بلکه به عنوان نماینده قم با نمایندگان دیگر برای تایید گزینه‌های پیشنهادی صورت گرفت که یک وجه این حمایت به دلیل مشی تعاملی روحانی بود که به اعتقاد بسیاری پاستور چند سال از آن فاصله گرفته بود و دلیل اصلی این حمایت بازگشت به حقیقت تعامل قوا بود یعنی لاریجانی درصدد اجرا و تحقق این فرمایش امام خمینی(ره) است که فرمودند: «از نمایندگان متوقع است که مراعات آداب اسلامی در محاورات بشود؛ و انگیزه آن یافتن حق و راه حل باشد و این امور در محیط دوستی و صفا چون بحث‌های علمی در محیط مدارس فقاهتی که مقصود، یافتن واقعیت نه تحمیل عقیده است، آقایان را بهتر و آسان‌تر به حقیقت می‌رساند و مجادلات با حال غضب و عصبانیت انسان را از واقع دور می‌کند و چون مقصود از بحث‌ها یافتن طریق هرچه بهتر برای خدمت به اسلام و کشور و ملت است و از عبادات و مقربات الهی محسوب است، حقاً لازم است از آنچه مخالف رضای خداوند متعال است اجتناب شود و محیط مجلس طوری باشد که علاوه بر یافتن راه صحیح برای شنوندگان، آموزنده اخلاق اسلامی و آداب انسانی باشد، که این خود یک عبادت دیگر است.»
لاریجانی در همین راستا همکاری و همفکری با دولت را گامی در جهت تحقق خواسته‌های بنیانگذار انقلاب اسلامی از مجلس می‌داند و سعی دارد بدان عمل کند. اما در این میان برخی تندروها هم هستند که نقش سنگ‌انداز را ایفا می‌کنند؛ به عنوان مثال شایعه دور شدن لاریجانی از آرمان‌های اصولگرایی را مطرح و اینگونه القا می‌کنند که او درصدد ارائه لیست مشترک با دولتی‌هاست که باید تفکری خام و مضحک تلقی شود چرا که از یک سو دولتی‌ها قصدی برای حضور در انتخابات ندارند و قانون چنین اجازه‌ای به آنها نمی‌دهد و از سوی دیگر ارائه لیست میانه‌روها به طور قطع نتایج بهتری برای کشور خواهد داشت که نمونه آن مقایسه دو انتخابات سالهای 84 و 88 با انتخابات سال92 است.
دوست اصولگرایان و یاور اصلاح‌طلبان
علی لاریجانی خیلی وقت است که قبای مصلح سیاسی را بر تن کرده است. او اگر چه اصولگراست و به اعضای این اردوگاه توصیه می‌کند و در مواقع لزوم از جایگاه سیاسی خود برای کمک به این اردوگاه بهره می‌گیرد اما هیچ‌گاه از اصلاح‌طلبان غافل نشده است و برخلاف بخشی از اصولگرایان که رقیب خود را اصلاح‌طلبانی می‌دانند که باید با استفاده از هر شیوه‌ای آنها را از صحنه کنار بگذارند، لاریجانی حضور اصلاح‌طلبان در عرصه سیاست ایران را لازم می‌داند و ابدا به حذف این جریان رای نداده است. او همپای حجت‌الاسلام ناطق‌نوری در میان اصلاح‌طلبان دارای جایگاه و محبوبیت است هرچند شیخ نور خود را در چارچوب تلاش‌های غیرعلنی برای جریانات سیاسی تعریف کرده اما علی لاریجانی بی‌تعارف و بی‌پرده و در عیان به یاری اصلاح‌طلبان آمده است که بزرگ‌ترین همراهی او با طیف اصلاحات جلوگیری از تندروی اصولگرایان در مواجهه با اصلاح‌طلبان است. او به خوبی می‌داند نتایج تکصدایی در جامعه جز فساد و رسیدن به تیرگی نخواهد بود بنابراین تلاش دارد دو جناح سیاسی را خارج از علقه‌های خود به سمت رقابت در زیر چتر اخلاق سوق دهد هر چند در اذهان همگان هست که تندروها در حرم حضرت معصومه(س) در قم چه با او کردند و لاریجانی چه مشی‌ای در مواجهه با آنان در پیش گرفت.
نخستین رئیس مجلس در سازمان ملل
علی لاریجانی در عرصه بین‌المللی هم خوشنام است و همین دلیلی شد تا وی در سفر اخیری که به نیویورک داشت در محل سازمان ملل سخنرانی کند که این سخنرانی به عنوان نخستین سخنرانی رئیس پارلمان کشور در مقر سازمان ملل در تاریخ این نهاد بین‌المللی ثبت شده است. بسیاری از سران کشورها بویژه کشورهای منطقه از همنشینی و مذاکره با لاریجانی خاطرات خوبی دارند. علی لاریجانی یک صلح‌طلب است که همواره علاوه بر تقبیح ترور و خشونت در کشورهای دیگر به ارائه راهکار در این مورد می‌پردازد. او به‌واسطه تجاربی که کسب کرده است می‌داند راهکار حل مناقشات در منطقه چیست و با هر کشوری از چه جایگاهی باید مذاکره کرد.
http://armandaily.ir/?News_Id=126971