الگو قرار دادن حرکت سیدالشهداء همواره یکی از رموز موفقیت نظام جمهوری اسلامی در معادلات بین المللی و داخلی بوده است. ارادت مردم ایران به خاندان عصمت و طهارت بود که باعث شد بدترین فتنه سی سال گذشته انقلاب با سربلند بیرون آمدن مردم به انتها برسد.
یکی از زیباترین جملاتی که تاکنون در مورد تاثیر محرم و صفر در زنده نگه داشتن اسلام و تاثیر قیام اباعبدالله الحسین (ع) و یاران باوفایش، کل تاریخ را تفسیر می‌کند؛ جمله معروف امام خمینی(ره) است که فرمود: «این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است» و اکنون هر چه از سال 61 هجری جلوتر می آییم، به موارد بیشتری از مصادیق آن برمی‌خوریم.
تاثیر این دو ماه در یادآوری اسلام ناب به مسلمانان از دهه‌های نخستین اسلام و در زمان امویان و عباسیان گرفته تا مجالس روضه در دهه‌های اخیر و در جریان انقلاب اسلامی را که بیشترین تحرکات و تظاهرات در برابر رژیم منحوس پهلوی بود، در همین ایام محرم و صفر شکل گرفت. به همین خاطر هست که حاکمانی در طول تاریخ از متوکل عباسی گرفته تا صدام حسین، بارها خواسته‌اند نماد استقامت و قیام حسینی یعنی بارگاه اباعبدالله‌الحسین را از بین ببرند ولی همیشه بعد از این گونه تعرض ها، موج جدیدی از اسلام‌خواهی در بین مردم شکل گرفته است.
محرم و صفر بالاخص محرم و روزهای تاسوعا و عاشورای حسینی نقشی عمده در پیوند علایق ملی و فرهنگ مذهبی ایران دارند. به دلیل همین تأثیرپذیری مثبت از قیام عاشورا، جهاد و مبارزه علیه ظلم و قیام مظلوم علیه ظالم جزء فرهنگ ایرانی است و در آثار ملی ایرانیان چون شاهنامه فردوسی نیز مثال‌های فراوانی در این باره به چشم می خورد.
در حد فاصل اعتراضات مردمی بین سال های 1357- 1342 ماه‌های محرم و صفر و ایام خاص تاسوعا و عاشورا نقشی کلیدی در جمع‌آوری و بسیج پایگاه اجتماعی انقلابیون جهت سرنگونی رژیم شاهنشاهی داشته است. این ایام یک نقطه آغاز برای حرکت بسیج مردمی و به راه انداختن سلسله اعتراضات و اعتصابات ملی جهت فلج کردن نظام طاغوت بوده است.
در روزگار ما هم کسانی بودند که خواستند به قیام سرخ حسینی دهن‌کجی نمایند و با خیال ناقص خود خواستند با آتش زدن خیمه امام حسین (ع) به نظام ولایی ما که برگرفته از قیام سرخ حسینی است ضربه بزنند.
در فتنه 88 که از خرداد آن سال و پس از انتخابات ریاست جمهوری شکل گرفت و هشت ماه کشور را مشغول خود ساخت، دشمنان اسلام بهانه‌ای را پیدا کردند تا شاید بتوانند کلیت نظام و مشروعیت آن را زیر سوال ببرند. در آن ایام هر روز که از شروع فتنه می‌گذشت ابعاد آن بیشتر می شد.
در همان اوایل فتنه با روشنگری مسئولین و خطبه روشنگرانه رهبر عزیزمان بسیاری از مردم که خود را بازیچه جریان فتنه‌گر می‌دیدند کنار کشیدند و صف خود را از فتنه‌گران جدا کردند.
اما اندک افراد فریب خورده که گوششان به تحرکات سران فتنه و رادیوهای بیگانه تیز بود کار را به جایی رساندند که در رمضان آن سال با روزه‌خواری در نماز جمعه حاضر شدند تا بتوانند خود را برای مردم مشروع جلوه دهند.
با فرا رسیدن محرم و عاشورای حسینی و در روز عاشورا فتنه‌گران می‌خواستند با آتش زدن پرچم حسینی و خیمه‌های امام حسین(ع) حرکت جدیدی را در جهت فتنه و جریحه‌دار کردن مردم مسلمان انجام دهند.
یکی از سران فتنه با خداجو نامیدن آشوب‌گران خیابانی، آتش خشم مردم را نسبت به فتنه‌گران و سران آن شعله‌ورتر کرد. مردم با دیدن این صحنه‌ها در روز نهم دی یعنی سه روز پس از عاشورای حسینی چنان قدرت و بصیرتی از خود به نمایش گذاشتند که از اول انقلاب تا آن روز اگر نگوییم بی‌سابقه که حتما کم سابقه بود.
مردم توانستند با شور و شعور حسینی فتنه‌ای که ماه‌ها طول کشیده بود، در ماه محرم خاتمه دهند و بساط فتنه و فتنه‌گران را برچینند و این حرکت مردم در ماه محرم مصداق جمله زیبای امام راحل است که فرمودند: این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگهداشته است.
الگو قرار دادن حرکت سیدالشهداء همواره یکی از رموز موفقیت نظام جمهوری اسلامی در معادلات بین المللی و داخلی بوده است. ارادت مردم ایران به خاندان عصمت و طهارت بود که باعث شد بدترین فتنه سی سال گذشته انقلاب با سربلند بیرون آمدن مردم به انتها برسد. اتفاقات عاشورا و دهه اول محرم سال 1388 سنگ محکی بود که نقاب چهره فتنه‌گران را فرو انداخت و معیار قضاوت نهایی مردم شد. آنچنان که مردم با حضور در راهپیمایی 9 دی به دشمنان داخلی و خارجی نشان دادند که اسلام، تشیع و حرمت خون شهیدان کربلا خط قرمز ایران اسلامی است.
در پایان می‌توان با قاطعیت گفت که پیروز آن روزها مردم غیور ایران اسلامی بودند.