اصطلاح «صکوک» برگرفته از واژه عربی «صک» به معنای چک، سفته و قبض بدهی است که به‌عنوان اوراق قرضه اسلامی تعریف می‌شود. صکوک به عنوان اوراق بهادار با پشتوانه مالی معرفی می‌شود که باید خود ارزش داشته باشد و نمی‌تواند بر اساس فعالیت‌های سفته‌بازی و سوداگرانه و در واقع فعالیت‌هایی که بدون خلق ارزش و کار صورت می‌گیرند، سودآوری داشته باشد.
مهم‌ترین انواع صکوک معرفی شده، «صکوک» اجاره است. صکوک اجاره در حقیقت اوراق بهاداری است که دارنده آن به صورت مشاع، مالک بخشی از دارایی است که منافع آن بر اساس قرارداد اجاره به مصرف‌کننده یا بانی واگذار شده است.
از آنجا که صکوک با پشتوانه دارایی منتشر می‌شود، از این‌رو ریسک کمتری دارد و هزینه تأمین مالی را نیز کاهش می‌دهد.
استفاده از صکوک برای ابزارهای مالی اسلامی نخستین بار در سال 2002 در جلسه فقهی بانک توسعه اسلامی پیشنهاد شد و کشورهای بحرین، مالزی، قطر و آلمان پیشگامان در این زمینه شناخته شده‌اند.