انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۸۸ نشان‌دهنده یکپارچگی مردم ایران و اقتدار نظام اسلامی در برابر خواسته‌های استکبار جهانی بود. مشارکت ۸۵ درصدی مردم در انتخابات ریاست‌جمهوری که به منزله تأیید نظام و فرآیندهای آن بود، با توجه به مطرح شدن مسائل هسته‌ای کشور در آن سال‌ها می‌توانست در جهت حل و فصل مسائل از موضع قدرت ایران سیگنال اقتدار به غرب ارسال کند.
با این حال استدلال‌های ضعیف و سست‌بنیان برخی از اصلاح‌طلبان درباره تقلب گسترده در انتخابات سال ۸۸، به ارسال پیامی از ایران به دنیای غرب، مبنی بر ایجاد شکاف بین مردم و نخبگان منجر شد. ارسال سیگنال شکاف زمینه‌های سوءاستفاده را برای برخی از دشمنان داخلی فراهم کرد تا به نظام جمهوری اسلامی ضربه زده و با این حربه موجبات تضعیف نظام را ایجاد کنند. ماحصل این سیگنال‌ها، صدور قطع‌نامه‌های پیاپی در شورای امنیت و سازمان ملل و مواجه شدن اقتصاد ایران با تحریم‌های جدی آمریکا و اتحادیه اروپا بود.
این در حالی بود که اگر تداوم موضع اقتدار در سال ۸۸ و پرهیز از ارسال سیگنال شکاف به دشمن از سوی سیاسیون داخلی رعایت می‌شد و اتفاقات فتنه ۸۸ رخ نمی‌داد، بی‌شک اکنون شاهد هیچ یک از زیاده‌خواهی‌های دشمنان در برابر نظام جمهوری اسلامی و مردمی که در انتخاباتی پرشور شرکت داشتند، نبودیم و اوضاع امروز ما با آنچه در آن قرار داریم، متفاوت بود. در واقع پیام فتنه‌گران به غرب تحمیل فشار بیشتر بر مردم ایران بود؛ پیامی که دشمن را بر آن داشت تا با فشار اقتصادی به ملت، مردم را در برابر نظام جمهوری اسلامی قرار دهد و با استفاده از حربه تحریم اقتصادی، تشدید شکاف داخلی را دنبال کند. در واقع دشمن از سال ۸۸ به بعد تلاش داشت تا با فشار به مردم و نظام جمهوری اسلامی زمینه‌های عقب‌نشینی نظام از مواضع خود را ایجاد کند تا نظام جمهوری اسلامی از وضع هسته‌ای، قدرت و نفوذ منطقه‌ای و موشکی خود عقب‌نشینی کند.
متأسفانه، برداشت نادرست و تحلیل غلط برخی از نخبگان سیاسی که تصور می‌کردند می‌توانند از فرصت به دست آمده برای رأی‌آوری در انتخابات ریاست‌جمهوری استفاده کنند و نتایج انتخابات را به نفع خود رقم بزنند، نه تنها به نفع آنها نشد، بلکه زمینه را برای مصمم شدن دشمن به نابودی همه دستاوردهای حوزه هسته‌ای، دفاعی و منطقه‌ای ایران فراهم کرد. دشمن بر این مدار و توهم قرار گرفت که با هر تشدید فشاری بر جمهوری اسلامی ایران می‌تواند خواسته‌هایش را برآورده کند. در این میان، نخبگان داخلی حامی فتنه به این درک مهم نرسیده بودند که تحمیل فشار اقتصادی بر مردم و همراهی با دشمن نه تنها به نفع جامعه و آنها نیست بلکه دشمن فشار اقتصادی و سیاسی روی مردم و نخبگان باز کرده بود به دنبال تحقق خواسته‌های خود است. بی‌شک تحریم‌های امروز محصول بی‌فکری و بی‌توجهی به آینده و تصمیمات نادرست سیاسی است که دامن‌گیر اقتصاد و جامعه ایران شده است.