متولد سال ۱۳۵۵ در آبادان است، اما همزمان با شروع جنگ تحمیلی به شهر پدری، یعنی کازرون می‌رود و بعدها با خواندن شعرهای نصرالله مردانی از شعرای این شهر در کتاب‌های درسی به او افتخار می‌کند. سال ۱۳۷۴ در رشته مهندسی کامپیوتر دانشگاه اصفهان قبول می‌شود و کارشناسی ارشد را نیز همان‌جا می‌خواند و به عنوان عضو هیئت علمی مشغول به تدریس در دانشگاه می‌شود و تا سال ۱۳۹۰ مهمان گنبدهای فیروزه‌ای و گردشگر کناره‌های زاینده رود بوده است.
«قاسم صرافان»، شاعر و ترانه‌سرا که برگزیده بیش از ۵۰ کنگره ادبی کشور و دبیر و داور ده‌ها کنگره ادبی کشور است، برگزیده جایزه کتاب شعر «گام اول»، برگزیده سیزدهمین دوره جایزه «کتاب فصل» در بهار ۱۳۸۹، برگزیده بیستمین دوره جایزه «کتاب فصل» در زمستان ۱۳۹۰ و مسئول انجمن‌های ادبی «فرات»،«اتفاق» و «قرار»بوده است. همچنین مجموعه شعرهای منتشر شده‌اش، شامل «از آهو تا کبوتر» (آیینی)، «مولای گندمگون» (آیینی)، «ه دو چشم» (عاشقانه)، «حیدرانه» (آیینی)، «اتفاق» (عاشقانه)، «خط» (جهاد و شهادت) و «سرنوشت» (عاشورایی) است.
او درباره تفاوت شعرهای عاشقانه و آیینی می‌گوید: «به نظرم خیلی تفاوتی وجود ندارد، اگر نتوانم زیبایی اطراف خود را درک کنم، نمی‌توانم زیبایی‌های عاشورای امام حسین(ع) را درک کنم. کسی که زیبایی‌های یک گل را نمی‌بیند، نمی‌تواند زیبایی‌های زندگی و حضرت زهرا(س) را درک کند و ببیند.
معتقدم عکس این قضیه تعجب‌آور است؛ یعنی چطور کسی از عشق امام حسین(ع) دم می‌زند، اما نسبت به زیبایی‌های دنیا حسی و دریافتی ندارد. شاعر در عصر جدید، شعرش را زندگی می‌کند و نمی‌تواند در زندگی‌اش فقط در هیئت باشد و شعر آیینی بگوید و نسبت به بقیه اتفاقات عاشقانه و اجتماعی پیرامونش بی‌تفاوت باشد.