انتخابات مجلس هفتم از جهات گوناگونی حائز اهمیت بود. پیروز انتخابات می‌توانست با روحیه‌ای بالاتر وارد میدان انتخابات ریاست‌جمهوری نهم شود که در سال 1384 قرار بر برگزاری آن بود. در این انتخابات سیدمحمد خاتمی هم نمی‌توانست حضور یابد. در این دوره از انتخابات، مسئله احراز صلاحیت نامزدها از سوی شورای نگهبان به مهم‌ترین محور تبلیغاتی جریان دوم خرداد علیه رقیب مبدل شده بود که نتیجه تداوم آن، «تحصن»، «روزه سیاسی» و «استعفا»ی نمایندگان طیف چپ مجلس بود. در روز 14 بهمن بیش از ۱۲۵ نماینده مجلس استعفای دسته‌جمعی خود را در اعتراض به رد صلاحیت‌های گسترده تقدیم رئیس مجلس کردند. همان روز استانداران سراسر کشور نیز در اقدامی غیرقانونی و خارج از حیطه اختیارات، با انتشار بیانیه‌ای تعویق زمان برگزاری انتخابات و فراهم آوردن فضای انتخاباتی در فرصت باقی مانده تا اول اسفند را برای برگزاری انتخاباتی آزاد، سالم، رقابتی و عادلانه خواستار شدند. اما اظهارات رهبر معظم انقلاب اسلامی و ایستادگی ایشان در برابر انحراف و بدعتی که در حال شکل‌گیری بود، سبب شد تا جریان انحرافی نتواند به کار خود ادامه دهد و در روز ۱۸ بهمن با صدور بیانیه‌ای به تحصن ۲۶ روزه خود بدون هیچ نتیجه‌ای پایان دادند. محمد خاتمی و مهدی کروبی نیز در روز 19 بهمن ماه در نامه مشترک خود به رهبر معظم انقلاب اسلامی تأکید کردند با وجود عملکرد شوراى نگهبان که آن را خلاف توصیه رهبر جمهوری اسلامی دانسته‌اند، انتخابات بر اساس حکم حکومتی وی، از سوی وزارت کشور و با همکاری دولت در موعد مقرر برگزار خواهد شد. سرانجام روز جمعه اول اسفند 1382 فرا رسید و انتخابات برخلاف میل دشمنان انقلاب اسلامی و بازی‌خوردگان داخلی آنان، در زمان موعد و با حضور ملت در سراسر کشور برگزار شد و حدود 52 درصد در انتخابات شرکت کردند و اصولگرایان حائز اکثریت آرا شدند.