انتخابات الکترونیکی یکی از خدمات دولت الکترونیک است که به رأی‌دهنده این امکان را می‌دهد تا با بالاترین ضریب امنیتی و حفاظتی رأی خود را به صورت الکترونیکی ارائه کند. فناوری رأی‌گیری الکترونیک می‌تواند شمارش آرای مأخوذه را سرعت بخشد و قابلیت دسترسی رأی‌دهندگان معلول به انتخابات را بهینه کند. در ایران و در سال‌های گذشته تلاش‌های فراوانی برای الکترونیکی کردن انتخابات انجام شده است و گمانه‌هایی مبنی بر احتمال الکترونیکی برگزار شدن انتخابات مجلس دوره یازدهم وجود دارد.
حامیان انتخابات الکترونیکی به این نکته اشاره دارند که چنین انتخاباتی می‌تواند هزینه‌های اجرایی انتخابات را کاهش و در عین حال مشارکت عمومی را افزایش دهد. به گفته این طیف، با الکترونیکی شدن انتخابات می‌توان حقوق کاندیداها و رأی‌دهندگان را بهتر تأمین کرد و این سیستم به اجرای بهتر انتخابات کمک می‌کند. با این حال، این سیستم منتقدانی نیز دارد. به باور منتقدان بدون استفاده از کاغذ، بازشماری آرای اخذ شده فرایندی مشکل است و در عین حال دست‌کاری و تقلب در شمارش می‌تواند نتایج واقعی را به هم بریزد. در کشور ما الکترونیکی شدن انتخابات منوط به تأیید و توافق شورای نگهبان و وزارت کشور است؛ اگر این دو نهاد به تصمیم واحدی در این زمینه برسند، این سیستم قابل اجرا خواهد بود. بر اساس قانون اساسی، نظارت بر انتخابات شوراها به دست مجلس شورای اسلامی انجام می‌شود و نظارت بر انتخابات مجلس و ریاست‌جمهوری برعهده شورای نگهبان است.
در انتخابات مجلس تعداد کاندیداها نسبت به انتخابات شوراها کمتر است و شورای نگهبان معتقد است شمارش آرا در انتخابات مجلس به سختی شوراها نیست و می‌توان به صورت دستی نیز انتخابات را برگزار کرد. این موضوع به حق‌الناس مربوط است و شورای نگهبان می‌خواهد از این موضوع مطمئن باشد؛ به علاوه برگزاری پنجمین دوره انتخابات شوراها به صورت الکترونیکی موفق نبود.