زمستان 1390، هنوز کشور به آرامش کامل پس از فتنه 1388 نرسیده بود که انتخابات مجلس نهم از راه رسید. خط تحریم آشكارا، با صدور سه بیانیه در آستانه نام‌نویسی داوطلبان نمایندگی مجلس در اول دی ماه رسمیت یافت. اولین بیانیه را شورای موسوم به «هماهنگی راه سبز امید» که به دست ضدانقلابیون تازه‌فراری اداره می‌شود، صادر کردند و در آن باصراحت انتخابات نهم را نمایشی خوانده و از تحریم سخن گفته بودند. 39 نفر از مجرمان سیاسی جریان فتنه، از جمله بهزاد نبوی، محسن میردامادی، مصطفی تاج‌زاده و محسن امین‌زاده كه اغلب سردمداران گروه‌های منحل‌شده سازمان مجاهدین و مشاركت هستند نیز برای اینکه از معركه تحریم‌كنندگان جا نمانند، با انتشار نامه‌ای سرگشاده و با ادبیاتی خیانت‌آمیز اعلام کردند: «امروز گرم کردن تنور این انتخابات به هر شکل و بای نحو کان، کمک به استبداد و در تقابل با آرمان محوری استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی و نیز در تقابل با تحقق دموکراسی و تضمین حقوق بشر در کشور عزیزمان، ایران است.» آنها امیدوار بودند با میدان‌داری رسانه‌های بیگانه مشارکت را تا کمتر از 30 درصد تقلیل دهند و عملاً هم عدم مشروعیت نظام و هم ادعای تقلب در انتخابات 1388 را ثابت کنند. رخداد مهم دیگر، شکل‌گیری جبهه پایداری در آستانه انتخابات بود که با منطقی متفاوت از «جبهه متحد اصولگرایان» بر بستن لیست منحصر به فرد خود تأکید داشت. این امر موجب شد رقابت درون‌گروهی اصولگرایان رونق و رقابتی شدن انتخابات را در پی داشته باشد و این در حالی بود که اصلاح‌طلبان متأثر از خط تحریم، تقریباً در میدان رقابت غائب بودند. انتخابات مجلس نهم، برخلاف جوسازی رسانه‌های غربی، با حضور پرشور مردم همراه شد؛ حضور شورانگیزی که توانست مشارکت 64/2 درصدی واجدان شرایط در انتخابات را به ثبت برساند؛ آماری که افزایش 13 درصدی مشارکت مردم در انتخابات مجلس نهم نسبت به دوره پیش را نشان می‌داد.