سی‌وهشتمین دوره جشنواره فیلم فجر در نوع خودش جشنواره‌ای شگفت‌انگیز و قابل مطالعه‌ای است. از حاشیه‌های پررنگ‌تر از متن قبل از جشنواره گرفته که عده‌ای تحریم کردند، اما جایزه هم بردند، تا پوستری که به شیوه‌ای بسیار آماتور، نازیبا و غیرسینمایی طراحی شد، فیلم‌های جشنواره که نمره‌ای ضعیف‌تر از دوره‌های قبل می‌گیرند و غیر از چند نمونه خاص، با ارزش‌های فرهنگی ما در تضاد هستند و در نهایت، اختتامیه‌ای بسیار آشفته و پراشتباه که پایانی تلخ را برای جشنواره رقم زد.
نوع برگزاری مراسم اختتامیه این جشنواره و نحوه انتخاب فیلم‌ها نشان داد متولیان این جشنواره نمی‌خواهند یا بلد نیستند از سینما و جشنواره در جهت «قوی» شدن ایران استفاده کنند. متولیان جشنواره حتی خودشان حرمت این جشنواره را نگه نداشتند. بزرگ‌ترین اشتباه این دوره از جشنواره فیلم فجر، اهدای سیمرغ بهترین بازیگر مرد به بازیگر تحریم‌کننده جشنواره، پیمان معادی بود! بازیگری که گفته بود این روزها وقت جشن نیست، به نشانه اعتراض جشنواره فجر را تحریم کرد و علاقه‌ای به شرکت در آن نداشت، اصلاً به جشنواره نیامد، در نشست پرسش و پاسخ فیلمش شرکت نکرد و حتی در مراسم اختتامیه هم حاضر نشد و به جای آن از آمریکا پیام تصویری ارسال کرد! بیش از پیمان معادی، این متولیان جشنواره فیلم فجر هستند که با این انتخاب به این جشنواره دهن‌کجی و توهین کردند. شگفت‌انگیز است که حتی دبیر و داوران جشنواره فجرـ که برخی از آنها چهره‌های مطرح حوزه مدیریت فرهنگی هستندـ نیز این جایزه را لگدمال کردند؛ آن هم در دوره‌ای از جشنواره که به رغم پایین آمدن سطح فیلم‌ها، چند بازی خوب و چشمگیر در آن به چشم آمد. در شرایطی که رقابت در بخش بازیگری بسیار نزدیک و مساوی بود و چند بازیگر دیگر نیز لایق دریافت جایزه بودند، فردی برگزیده شد که جشنواره را گزیده بود! این رفتار مجریان سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر حامل پیامی منفی و مخرب است. جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد در این دوره علاوه بر تحقیر جشنواره، اهانتی به آنهایی است که پای کار ماندند و جشن سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی را همراهی کردند؛ بازیگرهایی که در شرایط دشوار کار می‌کنند و به سبب ایفای نقش‌هایی چون پدر شهید، مأمور امنیتی و... احتمالاً از همکاران خودشان هم نیش و کنایه می‌شنوند و متأسفانه مدیران و داوران جشنواره نیز آنها را نادیده گرفتند. سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول مرد در جشنواره فجر سی‌وهشتم را می‌توان پرچم تسلیم مدیران فرهنگی و سینمایی این دولت در برابر سلبریتی‌های بی‌تعهد و بی‌وفا، حتی به سینمای ایران دانست.
جشنواره فجر امسال با شعار «با سینما کنار هم باشیم» برگزار شد، اما در مراسم اختتامیه این جشنواره، حضور سینماگران مطرح، حتی آنهایی که در جشنواره شرکت کرده بودند نیز کم‌رنگ بود. پس از نادیده گرفتن ابراهیم حاتمی‌کیا، عوامل فیلم «روز صفر» نیز این مراسم را نادیده گرفتند و به طور دسته‌جمعی در مراسم اختتامیه شرکت نکردند تا مشخص شود، این دوره از جشنواره دقیقاً برخلاف شعار آن برگزار شد.