اوضاع این روزهای جهان متأثر از کرونا و اخبار آن است. کرونا امروز فراتر از بهداشت و سلامت، عرصههای مختلف اقتصاد، فرهنگ و سیاست را نیز آلوده کرده است و حوزهای نیست که از منظر خود به کرونا ننگرد. در کشور ما نیز گویا برخی کرونا را فرصتی برای بهرهبرداری سیاست یافتهاند. چند روز قبل از آغاز سال جدید بود که عدهای از فعالان اپوزیسیون و ضد انقلاب با نامهای به مسئولان کشور خواهان آزادی افرادی شدند که آنها را زندانیان سیاسی خوانده بودند! گویا کرونا طاهرکننده جرمهاست و میتواند زندانیانی را که در دادگاه و با وجود شکایات خصوصی و عمومی حبس شدهاند، آزاد کند!
ادامه این خط مافیایی در سیاست را میتوان در نامهنگاری جدید برخی چهرههای رادیکال جریان اصلاحطلب مشاهده کرد. نویسندگان، فرصتطلبانه کرونا را بهانه کردهاند و خواستار خاتمه دادن به حصر خانگی و تبدیل آن به «قرنطینه اختیاری» شدهاند تا با پایان یافتن قرنطینه در کشور و عادی شدن شرایط، قرنطینه اختیاری محصوران نیز خاتمه یابد و آنان زندگی عادی خود را از سر بگیرند. در تحلیل اقدام طراحان این نامه باید گفت:
اولاً، ماجرای جرم سران فتنه 88 موضوعی نیست که دستخوش فراموشی تاریخی شود و افکار عمومی خیانتی که به ملت و مردمسالاری شده است و ماجرای رأی و انتخاب به سخره گرفتهشده ملت را از اذهان خود خالی نکردهاند. افکار عمومی هنوز این سؤال را از خود میپرسند که چرا نظام اسلامی با مجرمان و سران فتنه که کشور را برای ماهها درگیر آشوب، بلوا و ناامنی کردند و میلیاردها خسارت جانی و مالی جبرانناپذیر را به کشور تحمیل کردند، مماشات کرده و برخورد قاطع نشان نداده و کار آنان را به دادگاه نکشانده است؟ بهواقع هنوز بخش قابل ملاحظهای از مردم خواهان برخورد قاطع با فتنهگران هستند، نه مدارا و عفو؛ لذا این مطالبه خواسته جمع محدوی از سیاسیون است که دستانشان در ماجرای فتنه 88 آلوده است.
ثانیاً، همانطور که در همه فرهنگها رایج است، اولین شرط و لازمه بخشش و عفو مجرمان، اظهار ندامت و پشیمانی آنها از خطای انجامشده است، تا بستر برای تحقق رحمت و مغفرت فراهم شود؛ اما در ماجرای سران فتنه، متأسفانه در طول سالهای اخیر نشانهای از این مسئله مشاهده نمیشود. متأسفانه، بخشی از همین نویسندگان نامه، خود از جمله کسانی هستند که راه این بازگشت و اظهار ندامت را بستهاند و همچنان در مواضعشان ادعاهای توخالی فتنهگران مبنی بر تقلب در انتخابات را تکرار میکنند و همین تحلیلهای غلط را به سران فتنه القا کردهاند و اجازه بازگشت را از آنان گرفتهاند.
سخن آخر اینکه اگر راه خروجی برای این ماجرا باشد، اولین گام اظهار ندامت و پشیمانی و پذیرش خطاها و جرائم گذشته خواهد بود و البته تدبیر این امور با رهبر جامعه اسلامی است.