خطاب به مؤمنین

شرایط سخت کرونایی برای اقشار آسیب‌پذیر جامعه تحمل‌ناپذیر است. کسانی که از کار بازمانده‌اند و زیر بار مخارج زندگی قرار گرفته‌اند. به همین علت رهبر معظم انقلاب دستور دادند مؤمنان در یک همدلی مؤمنانه، اقشار ضعیف را یاری کنند. چرا ایشان لفظ مؤمن را به کار بردند؟ زیرا در بحرانی که مشخص نیست چه زمانی تمام می‌شود و چه بر سر اقتصاد و درآمد ما می‌آید، انفاق کردن کار ساده‌ای نیست و فقط از مؤمنانی که معتقد هستند و خداوند را پشتیبان خود می‌بینند، این کار برمی‌آید.
کسانی که متمول هستند و اضافه بر مخارج خود پول دارند، اگر به یاری مستضعفان نیایند، در خیل مؤمنان جا ندارند و حتی خداوند به آنان وعده عذاب داده است. در آیه ۳۴ سوره توبه می‌خوانیم: «و کسانى‌که زر و سیم را گنجینه مى‏‌کنند و آن ‌را در راه خدا هزینه نمى‏‌کنند، ایشان را از عذابى دردناک خبر ده.»
این روزها کمک به افرادی که در شرایط عادی به کار مشغول هستند و نیازی به کمک کسی ندارند، شاید در اولویت بیشتری باشد؛ زیرا آنان عمری آبرومندانه زندگی کردند و اکنون مدتی گرفتار شده‌اند، پس لازم است آبروی آنان به هر نحوی حفظ شود تا در آینده دچار آسیبنشوند.
این کمک می‌تواند به صورت‌های مختلف انجام شود؛ مانند به تعویق انداختن وصول مطالبات از سوی کسانی که وسعت مالی دارند؛ اما این کار، دلی بزرگ می‌خواهد و مصداق این بیت مولاناست که می‌گوید: «بگذر از حد جهان، بی‌حد و اندازه شود». نبی‌مکرم اسلام(ص) می‌فرمایند: «خدا بندگانی دارد که در بهشت فرمانروایی می‌کنند.» پرسیده شد چه کسانی در بهشت فرمانروایی ‌می‌کنند؟ فرمودند: «کسانی‌که نیاز مؤمنی را برطرف می‌کنند و این کار را در بین خودشان مخفی نگه می‌دارند.»