صفحه نخست

بین الملل

سیاسی

چند رسانه ای

اقتصادی

فرهنگی

حماسه و جهاد

دیدگاه

آذربایجان غربی

آذربایجان شرقی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران بزرگ

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

کهگیلویه و بویراحمد

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صبح صادق

محرومیت زدایی

صفحات داخلی

صبح صادق >>  نگاه >> یادداشت
تاریخ انتشار : ۱۵ تير ۱۳۹۹ - ۱۹:۲۱  ، 
شناسه خبر : ۳۲۳۳۷۹
مروری تحلیلی بر کتاب جان بولتون‌‌ـ۲
پایگاه بصیرت / ثمانه اکوان

مروری بر کتاب خاطرات بولتون و فصل دوم آن‌که درباره تلاش‌ها برای حمله به سوریه بعد از حملات شیمیایی مشکوک به «دوما» است، نشان می‌دهد کشورهای اروپایی با تماس‌های مکرر خود به کاخ سفید خواهان ایجاد ائتلاف غربی برای حمله گسترده به این کشور بوده‌اند. در این کتاب آمده است که بعد از حمله شیمیایی به دوما، کاخ سفید و «جان بولتون» مشاور امنیت ملی ترامپ، درحالی‌که هنوز رسانه‌های آمریکایی دلیلی برای اثبات اینکه این حمله از سوی ارتش سوریه انجام شده است، نداشتند، در حال زمینه‌چینی برای حمله به سوریه به این بهانه بوده‌اند؛ در همین حال، اما، تماس‌های تلفنی «ترزا می» و «امانوئل مکرون» به کاخ سفید برای تشویق ایالات‌متحده به منظور ایجاد ائتلافی نظامی برای حمله به سوریه به‌شدت افزایش پیدا کرده و این تماس‌های تلفنی و مواضع مضحک اروپایی موجب شگفت‌زدگی مقامات کاخ سفید شده بود. جان بولتون دراین‌باره می‌گوید: «تأکید کردم که هدف اصلی ما این است که اسد هزینه گزافی برای استفاده از تسلیحات شیمیایی بپردازد و به نحوی ساختار بازدارندگی را ایجاد کنیم که این اتفاق دیگر تکرار نشود. ما به گام‌های سیاسی و اقتصادی نیاز داشتیم و همین‌طور گام‌های نظامی تا نشان دهیم که رویکرد جامعی داریم و احتمالاً ائتلافی را نیز با انگلیس و فرانسه تشکیل دهیم.» او همچنین در ادامه از اصرار مشاور امنیت ملی انگلستان برای اقدام نظامی سریع و اضافه می‌کند: «سدویل دوباره درباره مسئله زمان‌بندی تأکید کرد و من فکر می‌کردم که شاید فشارهای سیاسی داخلی در بریتانیا با توجه به بازگشت جلسات پارلمان در روز 16 آوریل، روی طرز تفکر «می» تأثیر گذاشته است. شکست دیوید کامرون در گرفتن تأیید مجلس عوام برای حمله به سوریه، بعد از اینکه رژیم اسد «خط قرمزهای» اوباما برای استفاده از تسلیحات شیمیایی را رد کرد، من را هم به همین ترتیب نگران می‌کرد. بدیهی است اگر ما قبل از شروع جلسات پارلمان کار خود را آغاز می‌کردیم، این خطر هم رفع می‌شد. سدویل همچنین از اینکه شنید پنتاگون به‌جای گزینه‌های سبک‌تر، به حملات سنگین‌تر فکر می‌کند، خوشحال شد؛ چراکه این مسئله با ترجیحات انگلیس هم‌خوانی بیشتری داشت و چارچوب مفهومی گسترده‌تری را برای سوریه باز می‌کرد. زمانی که می و ترامپ صحبت کردند، او هم صحبت‌های سدویل در تأکید به اقدام سریع را تکرار کرد. در طول مکالمه، به نظر می‌رسید ترامپ مصمم شده است، گرچه مانند من از ترزا می‌خوشش نمی‌آمد.» بولتون درباره واکنش مکرون و تلاش او برای حمله سریع به سوریه نیز می‌گوید: «تماس تلفنی دیگری بین ترامپ و مکرون در ساعت 3 و 45 دقیقه برقرار شد و مکرون برای انجام اقدام مشترک پافشاری و تهدید کرد که اگر آمریکا کاری انجام ندهد، فرانسه به‌صورت یک‌جانبه وارد عمل می‌شود؛ کاری که قبل از این هم به‌صورت عمومی به آن اشاره کرده بود. این کار مضحک و احتمالاً خطرناک بود؛ این کار نمایشی بود و ترامپ درنهایت افسار فرانسه را کشید.» او معتقد است مکرون و ترزا می به دلیل شرایط داخلی کشور و موقعیت‌شان، می‌خواستند آمریکا در این زمینه پیش‌قدم شود و به‌خصوص از صحبت‌های مکرون «معلوم نبود که او واقعاً به دنبال حمله به سوریه است یا اینکه فقط ادایش را درمی‌آورد!»

 

 

نام:
ایمیل:
نظر: