مجلس یازدهم به عنوان «مجلس انقلابی» را به خود اختصاص داده است. به طور قطع، مجلس انقلابی دارای الزاماتی است که اگر مورد توجه نمایندگان محترم قرار نگیرد، خروجی این مجلس، عمل انقلابی نخواهد بود. ملاک و معیار انقلابی بودن و نبودن مجلس، نه قیل و قال‌ها، بلکه کارآمدی و اثربخش بودن مجلس است. فهم و درک درست از کارآمدی مجلس انقلابی را با یک مثال سنجش‌پذیر می‌توان آسان کرد؛ چند سال قبل، رهبر معظم انقلاب فرمودند: امروز بهترین راه مبارزه با آمریکا، گره‌گشایی از مشکلات مردم است. معنای این عبارت حکیمانه، آن است که اگر یک بعد مهم انقلابی‌گری، استکبارستیزی باشد، انقلابی‌ترین افراد، یعنی استکبارستیزترین افراد، همانا کسانی هستند که با تلاش و مجاهدت شبانه‌روزی به دنبال گره‌گشایی از مشکلات مردم هستند. اکنون با این معیار و ملاک خدشه‌ناپذیر و حکیمانه می‌توان سره را از ناسره و نماینده و مجلس انقلابی را از نماینده و مجلس غیرانقلابی متمایز کرد.
بنابراین مجلس و نماینده انقلابی، نه به ادعا و شعار، بلکه به عمل و کارآمدی از حیث گره‌گشایی از مشکلات کشور و مردم است. الزامات مجلس و نماینده انقلابی، به طور صریح، شفاف و کامل در پیام رهبر حکیم انقلاب اسلامی که در مراسم افتتاحیه مجلس یازدهم قرائت شده، آمده است. این پیام به گونه‌ای عالمانه و واقع‌بینانه تنظیم شده است که بسیاری از کارشناسان و صاحب‌نظران از آن به عنوان نقشه راه مجلس یازدهم یاد کردند. در بخشی از پیام راهبردی رهبر فرزانه انقلاب اسلامی آمده است: «صدور آرامش و اطمینان به افکار عمومی کشور در نطق‌ها، تعامل برادرانه با قوای مجریه و قضائيه، نسخ قوانین زائد و مزاحم و اجتناب از تکثر قوانین، توصیه‌های دیگر اینجانب به شما نمایندگان است.» اکنون سؤال این است که آیا نمایندگان محترم مجلس یازدهم در اعمال صلاحیت‌ها و شئون نمایندگی، طبق نقشه راه ترسیمی از سوی ولایت که تضمین‌کننده موفقیت‌ها و کارآمدی مجلس است، عمل می‌کنند؟ در این نقشه راه، توجه به اولویت‌ها، آرامش‌بخشی به افکار عمومی در نطق‌ها و تعامل برادرانه با قوای مجریه و قضائيه، از اهمیت بیشتری برخوردار است. دلسوزانه باید گفت، آنچه در جلسه حضور وزیر خارجه در مجلس و حواشی آن و همچنین حواشی طرح سؤال از رئیس‌جمهور رخ نمایاند، نشان می‌دهد برخی نمایندگان، گویا نقشه راه را گم یا فراموشی کرده‌اند. گرچه تحقیق و تفحص، تذکر، سؤال و استیضاح حق نمایندگان محترم است، لکن سخن اصلی در این نوشتار به استناد آن پیام حکیمانه، رعایت نکات راهبردی، چون توجه به اولویت‌ها، آرامش‌بخشی به افکار عمومی در نطق‌ها و تعامل برادرانه با سایر قوا، به ویژه قوه مجریه در این شرایط حساس است. بدون تردید گشودن باب مجادلات بی‌فایده و راه انداختن هیاهوهای آن‌چنانی علیه این و آن، هرچند ممکن است به زعم و گمان عده‌ای نشان عیار انقلابی‌گری باشد، لکن به دلیل فاصله گرفتن از فضای منطقی و محیط آرام تعاملی، به منظور کشف راه‌حل‌های اصولی برای مشکلات کشور، به ویژه در حوزه اقتصاد و معیشت مردم، در نهایت به ضرر مجلس و نمایندگانی خواهد بود که از منظر خود و دیگران به صفت انقلابی آراسته شده‌اند.