نخستین جلسه شورای امنیت سازمان ملل پیرامون قطعنامه پیشنهادی آمریکا درباره تحریم تسلیحاتی، هفته قبل (روز چهارشنبه) برگزار شد. برخی از اعضای دائم شورای امنیت، مخالفت جدی خود را با این قطعنامه اعلام کردند؛ اما آمریكایی‌ها، برای قطعنامه پیشنهادی واشنگتن از زمینه‌سازی با دروغ و اتهام‌زنی به جمهوری اسلامی ایران دست برنداشتند. 26 مهر امسال (18 اكتبر) یكی از كلیدی‌ترین تاریخ‌های مورد اشاره در برجام با عنوان لغو تحریم تسلیحاتی ایران است كه آزمون جدی تعهد بین‌المللی در برابر ایران به شمار می‌آید. حال که با اجرای بند مورد اشاره در برجام و بر اساس قطعنامه 2231، تحریم تسلیحاتی و به تبع آن کل تحریم‌های آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران به صورت ساختارمند از بین می‌رود، باید توجه داشت که اجرای سیاست‌های متعدد از سوی آمریکا در جهت ضربه زدن به جمهوری اسلامی ایران، که در طول 41 سال گذشته در قامت جنگ نظامی، جنگ فرهنگی، جنگ سیاسی تحت عنوان انزوای بین‌المللی و جنگ اقتصادی بوده، حالا به ایستگاه آخر خود رسیده است؛ به گونه‌ای که اگر تحریم نیز کارآیی کامل خود را از دست بدهد، دیگر آمریکا توان مقابله با جمهوری اسلامی را حتی به صورت رسانه‌ای نیز نخواهد داشت. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریكا كه سه سال پیش با خروج از برجام، امیدوار بود بتواند مذاکره یک طرفه‌ای در جهت محدودسازی کامل ایران و به تبع آن تحریم‌های شورای امنیت علیه ایران احیا كند، حالا آماده می‌شود تا چند روز مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری در آمریكا، با منقضی شدن همیشگی تحریم‌های تسلیحاتی شورای امنیت علیه ایران روبه‌رو شود؛ اتفاقی كه نشانه‌ای واضح از شكست کامل كارزار فشار حداكثری او در مقابل جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. از سوی دیگر، این هفته که قرار است دبیرکل سازمان ملل در مورد قطعنامه 2231 گزارشی مفصل به اعضای شورای امنیت بدهد، آزمونی سخت برای سازمان ملل در جهت حفظ هویت مستقل خود باشد. فلسفه تشکیل سازمان‌های بین‌المللی که بر اساس تقویت مشارکت همگانی در صلح و ثبات بین‌المللی است، با دیدگاه برابری بین اعضای آن می‌تواند روحیه مشارکت همگانی را جهان بدون ظلم استبداد کارساز باشد؛ از این رو باید توجه شود با مطالعه قانون اساسی آمریکا که کوچک‌ترین قانون اساسی دنیاست، یک بار هم کلمه «برابری» را نمی‌بینیم. کشوری که حتی در داخل خود دنبال برابری و عدالت نیست، بدون شک در تلاش خواهد بود که نهادهای بین‌المللی را نیز تحت تأثیر افکار خود در دست بگیرد. آمریکایی‌ها به دنبال این هستند که همه فضاهای جهان را برای برتری خود فراهم کنند. نگاه آنها نگاه قلمروگرایی مبتنی بر برتری‌طلبی آمریکاست. حال که تحریم تسلیحاتی علیه ایران به ایستگاه آخر خود رسیده است، با بررسی صنعت دفاعی کشور و دغدغه غرب از پایان آن، نشان می‌دهد برداشت دشمنان کشورمان این است که ایران نه تنها با پایان تحریم‌ها به دنبال خرید آنچنانی تسلیحات نخواهد بود، بلکه بیشتر صادرکننده قوی در این حوزه خواهد بود. اتفاقی که به شدت آمریکا را نگران کرده است. ممکن است این روند پایانی بر سلطه سلاح‌های آمریکا در منطقه نیز باشد و کشورهایی که چندین بار ناکارآمدی سلاح‌های آمریکا از جمله پهپاد گلوبال هاوک را دیدند، دیگر تمایل به خرید تجهیزات تسلیحاتی را از ایالات متحده نداشته باشد. در پایان باید اشاره شود که دستگاه دیپلماسی ما در این زمینه باید فعال شود و به جای دیپلماسی توئیتری، به دنبال اقناع‌سازی و افشاگری از رفتار بی‌ثبات‌ساز آمریکا در جهان باشد.