منابع طرح تأمین کالاهای اساسی به صورت شفاف مشخص شده است و این منابع از محل فروش اموال مازاد دولت تأمین میشود که نه تورم ایجاد میکند و نه بر مشکل نقدینگی در جامعه میافزاید. این اموال به شرکتهایی داده میشود که توانایی دارند و در واقع یک کار تهاتری انجام میشود که اقدام بسیار خوبی است. از نظر تأمین مالی هم دولت مشکلی ندارد؛ زیرا اموال زیادی دارد که این اموال به درد روز مبادا میخورد و الآن روز مباداست.
دولت نمیتواند این طرح را اجرا نکند و تکلیفی است که مجلس آن را قانونی کرده است؛ این طرح جزء نیازهای ضروری جامعه است؛ چون امروز اقشار بسیاری از جامعه تحت فشار هستند و اموراتشان نمیگذرد و چه بسا ممکن است خدایی نکرده به دلیل بحثهای اقتصادی، بنیان خانوادهها به هم بریزد و مسائل اجتماعی، سیاسی و خانوادگی به وجود بیاید، لذا اقدام ضروری بوده و جزء نیازهای اولیه مردم است. در این مقطع زمانی مجلس، دولت و دیگر بخشهای کشور باید متوجه مشکلات مردم باشند تا بتوانیم در مقابل تحریمهای دشمن مقاومت کرده و انشاءالله از آنها عبور کنیم تا خدایی نکرده شکست نخوریم و از این مرحله پیروز بیرون بیاییم. در واقع این طرح از اقدامات ضروری بوده و دولت چارهای جز اجرای آن ندارد. برخیها این طرح را همانند کوپن میدانند که اینطور نیست، چون وقتی به مردم کوپن داده میشد، کمبود کالا وجود داشت؛ در حالی که الآن کالا در کشور وجود دارد؛ اما گران است. در آن زمان مرغ از خارج وارد کشور میکردیم؛ در حالی که الآن در تولید مرغ و گوشت مشکلی نداریم و فقط برای تنظیم بازار بخشی از آنها را وارد میکنیم. به عبارتی، آن زمان نیازمند واردات بودیم؛ اما امروز خودمان کالاها را تولید میکنیم. دلیل اجرای این طرح این است که خانوارها بتوانند از این مواد غذایی اساسی بهرهمند شوند، وگرنه کالاها در کشور وجود دارد و کمبودی نداریم.
نکته قابل توجه این است که این طرح قرار نیست مشکلات را حل کند و فقط همچون یک مُسکن و برای عبور از این وضعیت سخت کشور است و باید در آینده قیمتها و وضع اقتصادی مملکت اصلاح شود. این طرح قرار است تا پایان سال اجرا شود و اگر برای سال بعد هم لازم به اجرای طرح باشد، نیاز است که در بودجه سال بعد دیده شود، اما لازم است این طرح حداکثر تا یک سال و نیم دیگر اجرا شود تا شرایط کشور عادی شود؛ چراکه ما در کشورمان نه مشکل کمبود کالا و نه مشکل تولید، توزیع و بودجه داریم و این مشکلات ناشی از افزایش هزینهها به نسبت درآمد خانوارهاست که مقطعی است.