٢٢ بهمن متفاوت امسال، سال تلخ کرونایی، با نشاط و جذاب و پرشور و شعور برگزار شد. چند نکته درباره این روز به یاد ماندنی قابل ارزیابی است:
-ملت ایران، در چهل‌ودومین بهار پیروزی انقلاب اسلامی، توانستند یک رکورد بی‌نظیر جهانی را به منصه ظهور برسانند و در یک روز، بزرگ‌ترین تجمع خودرویی و موتوری جهان را در کارنامه خود ثبت کنند. این عظمت و شوکت باید در تاریخ جهان ثبت شود و مردم دنیا در طول تاریخ بدانند که در دوران کرونا، ایرانیان برای حمایت از نظام سیاسی و انقلاب اسلامی خود مبتکرانه با ماشین و موتور به خیابان‌ها آمدند. جا دارد مسئولان دولتی برای ثبت این واقعه باشکوه اقدامات لازم را انجام دهند.
-موتورسوار، معمولاً در کشور ما نمادی از قشر مستضعف است و حضور خیل موتورسواران در خیابان انقلاب تا آزادی در تهران و شهرهای دیگر بار دیگر نشان داد حامیان و صاحبان اصلی این انقلاب همچنان قشر متوسط جامعه هستند. اقشاری که با وجود تحمل مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم ظالمانه دشمنان و بی‌تدبیری برخی در داخل، به خوبی مرز گلایه از نابسامانی‌ها و دفاع از انقلاب را تشخیص می‌دهند و هم اهل مطالبه هستند و هم در بزنگاه دشمنان خود را ناامید می‌کنند. این حضور با شکوه، مسئولیت دو چندانی برای مسئولان ایجاد می‌کند تا با تدبیر بهتر و تصمیمات درست گره از کار مردمی باز کنند که همواره گره‌های کشور و نظام را گشوده‌اند.
-دشمنان نظام همواره و همه ساله در اقدامی مضحک و نخ‌نما شده در حضور مردم تشکیک می‌کردند و با دروغ‌هایی مانند اینکه تلویزیون ایران تصاویر سال‌های اولیه انقلاب را به جای راه‌پیمایی نشان می‌دهد، سعی می‌کردند مخاطبان خارجی خود را فریب دهند. حضور بدیع و بی‌نظیر مردم با خودرو و موتور راه را بر این لجن‌پراکنی‌ها و دروغگویی‌های خنده‌دار نیز بست. روش جدید حضور مردم نشان داد، بهترین راه آسان‌ترین راه نیست، برخی در دولت و برخی نهادها در ایام کرونا اولین تصمیم‌شان در مواجهه با عزاداری و زیارت و تجمعات و... تعطیلی بود؛ اما ٢٢ بهمن 1399، در ادامه محرم و فاطمیه این پیام را داشت که می‌توان با کمی اندیشه و فکر راه‌های بسته را گشود و اتفاقات بزرگی را رقم زد.
-امسال، تبلیغ و تشویق برای حضور در خیابان‌ها یک دهم سال‌های قبل بود و تا دو سه روز قبل از ٢٢ بهمن مردم نمی‌دانستند چه اتفاقی قرار است بیفتد. با وجود این، با همین تبلیغ اندک، تجمعات چشمگیری در سراسر کشور شکل گرفت که حاکی از علاقه قلبی و صمیمی مردم به انقلاب و نظام است. عیار انقلابی مردم امسال خالصانه مشخص شد و دهان خیلی‌ها را بست. این به معنای آن است که دلدادگی ملت به انقلاب اسلامی آگاهانه است و نه بر اساس جو رسانه‌ای و تبليغاتی. چرا که مردم مشتاقانه حامی انقلابی‌اند که خودشان صاحبان آن هستند.
-حضور پیاده و تجمعات بدون خودرو و موتور بسیار اندک و نادر بود که این موضوع نیز بار دیگر نشان داد غالب مردم به خوبی پروتکل‌های بهداشتی را رعایت می‌کنند. از ابتدای امسال تا کنون در بزنگاه‌ها مردم در برابر امواج کرونا ایستادند و با خانه‌نشینی و رعایت و گوش فرا دادن به تصمیمات دولت، توانستند تا حد زیادی مانع شیوع این ویروس منحوس شوند.
-این شور و هیجان در حالی اتفاق افتاد که در طول سال مردم گرفتار ویروس کرونا و در گیر و دار اخبار تلخ و اندوهناک بودند و با مشکلات اقتصادی بسیاری مواجه بودند و همین امر یک رخوت سیاسی در جامعه ایجاد کرده بود. راه‌پیمایی خودرویی نقطه عطفی در ایجاد نشاط سیاسی در کشور شد که ثمره و برکت آن می‌تواند برای انتخابات ١۴٠٠ بسیار مفید باشد.
-مسئولان و افراد مؤثر باید در ایام شادی رجب و شعبان این نشاط را حفظ کنند و با برنامه‌ریزی درست زمینه مشارکت حداکثری مردم در انتخابات را فراهم کنند. انتخاباتی که می‌تواند همچون راه‌پیمایی ٢٢ بهمن، به یاد ماندنی، خلاقانه، شورمندانه و پیشرو باشد.
-ان‌شاءالله دوربین‌ها توانسته باشند تصویرهای ناب ٢٢ بهمن 1399، آخرین راه‌پیمایی قرن ملت ایران را ثبت و ضبط کرده و این روز تاریخی را برای همیشه ماندگار کرده باشند. در این بین عده‌ای مانند همیشه به حواشی بیاهمیت این رویداد خواهند پرداخت که رسانه‌های انقلابی باید با تمرکز به اصل ماجرا، در جهت ماندگاری این روز تلاش کنند.