با فرا رسیدن بهار انتخابات، مهم‌ترین اولویت نظام اسلامی، تحقق انتخابات مطلوبی است که می‌تواند کشور را در مسیر توسعه و پیشرفت خود یک گام به جلو برده و فرآیند دولت‌سازی اسلامی را تسهیل کند. «انتخابات مطلوب» در نظام اسلامی فراتر از «انتخاب مطلوب» است.
انتخابات مطلوب، انتخاباتی است امن، سالم، قانونی، اخلاقی، رقابتی و اصلح‌گزین که با مشارکت حداکثری مردم رقم خورده باشد. نکته تأمل‌برانگیز آنکه راهبرد دشمنان ملت ایران درست در برابر این اوصاف هفت‌گانه و با هدف جلوگیری از محقق نشدن انتخابات تراز انقلاب اسلامی طراحی شده است!
در این میان، باید توجه کرد که رکن اساسی انتخابات مطلوب در نظام اسلامی «مشارکت حداکثری» است. مشارکت گسترده ملت در انتخابات آنقدر بااهمیت است که رهبر معظم انقلاب اسلامی سال‌ها پیش در اجتماع بزرگ مردم جیرفت، با صراحت اعلام می‌دارند: «من بارها گفتهام كه اصل حضور مردم در انتخابات، حتّی از انتخاب اصلح هم مهمتر است.»
این تأکید برخاسته از عمق باوری است که معظم‌له به جایگاه مردم در نظام اسلامی دارند، به نحوی که از تعبیر «نظام مردم‌سالاری دینی» برای حکومت اسلامی یاد می‌کنند. در نگاه ایشان چنین حضور گسترده‌ای رمز بقا و تداوم انقلاب اسلامی است؛ چرا که جمهوری اسلامی متکی بر رأی و اعتماد به ملت شکل گرفته است.
در طول تمامی ادوار انتخابات پس از پیروزی انقلاب اسلامی کاهش مشارکت، مهم‌ترین راهبرد فتنه‌انگیزی دشمن در عرصه انتخابات بوده است! رهبر معظم انقلاب با صراحت از تلاش مستمر و تمام عیار دشمنان انقلاب اسلامی برای ممانعت از برگزاری انتخابات و سرد و بی‌روح کردن آن سخن به میان آورده‌اند.
معظم‌له در آخرین دیدار خود با مردم تبریز بر اهمیت مشارکت حداکثری در انتخابات 1400 این چنین تأکید فرمودند: «انتخابات هر چه پُرشورتر، هر چه با اقبال عمومی مردم بیشتر همراه باشد، اثرات و منافعش برای کشور و برای خود مردم بیشتر خواهد بود... می‌خواهم بگویم علاج دردهای مزمن کشور در پُرشور بودن انتخابات و حضور عمومی مردم و بعد، انتخاب اصلح، انتخاب شخصیت مناسب در انتخابات ریاست‌جمهوری است.»
تعابیر فوق به خوبی جایگاه و اهمیت راهبردی نقش مردم در حکومت اسلامی را آشکار می‌کند. برخلاف همه تبلیغات گسترده‌ای که نظام سلطه و جریان سکولار در طول چهار دهه گذشته علیه جمهوری اسلامی و نظریه مردم‌سالاری به راه انداخته‌اند، حکومت اسلامی با حضور مردم در همه تصمیم‌گیری‌های کشور شکل می‌گیرد.
در این حکومت مردم همه کاره‌اند و هیچ کس نمی‌تواند رأی آن را کمرنگ کرده یا برای مدتی مردم را از حضور در صحنه منع کند و از اهمیت این حضور بکاهد! هر تفکری که غیر از این بیندیشد و جایگاه مردم را در حکومت کمرنگ کند، بدون شک اندیشه‌ای انحرافی است که جایگاهی در گفتمان اسلام ناب محمدی(ص) نخواهد داشت.
البته جریان‌های سکولار همواره تلاش کرده‌اند تفکر انقلابی را به عدم اعتقاد و اعتماد به حضور و نقش مردم متهم کرده و آنان را مخالف مشارکت حداکثری معرفی کنند که این حربه، فریبی بیش نبوده است. تفکر انقلابی در کنار مشارکت حداکثری اعتقاد به نقش هدایتگری نخبگان در انتخابات دارد و بر این باور است که حضور حداکثری آنگاه کامل می‌شود که حاصل آن به قدرت رسیدن شایستگان و کارآمدان و بهبود زندگی و برخورداری و رفاه و آرامش اکثریت جامعه باشد. نه آنکه ناکارآمدان و ناشایستگان با اغواگری و فریب افکار عمومی، رأی اکثریت جامعه را به سمت دیگری هدایت کنند و خود بر مسند قدرت تکیه زنند!
بدون شک میان انتخاب اصلح و مشارکت حداکثری رابطه معنادار دیالکتیکی برقرار است و شایستگی و کارآمدی خود مهم‌ترین عامل تشویق مردم برای حضور پرشور در انتخابات بعدی است. اگر امروز کاهش مشارکت مردمی به دغدغه‌ای برای نظام اسلامی تبدیل شده است، علت اصلی آن را باید در ضعف کارآمدی دنبال کرد که در طول چهار سال گذشته در حوزه مدیریت اجرایی کشور به وجود آمده است.
عبور از این وضعیت با شکل‌گیری دولت جوان انقلابی ممکن خواهد بود که می‌تواند با ارتقای کارآمدی، امید را در جامعه روزافزون کرده و مردم را بیش از گذشته در اداره کشور به خدمت گیرد. این مهم نیز با به صحنه آمدن اکثریت اقشار مختلف مردم در خردادماه 1400 ممکن خواهد بود.