هفته‌نامه «صبح صادق» در هشت شماره گذشته به پرونده‌هایی با عنوان «نسخه پیشرفت» پرداخت و عوامل و چگونگی پیشرفت کشورهایی را بررسی کرد که طی دهه‌های اخیر به رشد و پیشرفت رسیده بودند؛ این کشورها شامل ژاپن، مالزی، اندونزی، کره جنوبی، چین، سنگاپور، روسیه و هند بودند. عوامل متعددی موجب رشد و پیشرفت این کشورها شده بودند که مهم‌ترین آنها توجه به ظرفیت‌ها و توانمندی‌های داخلی، نگاه به تولید داخلی و صادرات اصولی و به موقع، جلوگیری از واردات بی‌رویه و آزاد، توجه و حمایت دولت‌ها به ظرفیت‌ها و تولیدات داخلی، ارزش‌گذاری به فرهنگ داخلی، تربیت و آموزش صحیح دانش‌آموزان و دانشجویان، روابط صحیح اجتماعی بین مردمان این کشورها، دوری از نزاع، روابط مناسب با کشورهای همسایه، شفافیت سازمان‌ها و نهادهای دولتی و خصوصی و فسادستیز بودن مردم و دولتمردان این کشورها بود. در این شماره الگوی اسلامی‌ـ ایرانی پیشرفت را که یکی از دغدغه‌های رهبر معظم انقلاب است، از زوایای گوناگون بررسی کرده‌ایم. مرکز الگوی اسلامی‌ـ ایرانی پیشرفت در بخشی از سند پایه این الگو می‌نویسد: «اکنون ملت ایران با همه دستاوردها و تجارب و عبرت‌های ارزشمند خود، رسالتی ملی، انسانی و اسلامی برعهده دارد. این ملت در گام دوم انقلاب اسلامی وظیفه دارد توانمندی‌ها و ظرفیت‌های تمدنی ایران و اسلام را با استفاده از علم و فناوری روز و تجارب بومی و جهانی برای نیل به تمدن نوین اسلامی‌ـ ایرانی شکوفا سازد و آن را برای حل مسائل اساسی کشور و تعالی و سعادت خود به خدمت درآورد. همزمان موظف است توانمندی خویش را برای التیام آلام مسلمانان و مردم جهان و دستیابی ایشان به سعادت تقدیم دارد. دستیابی به این هدف، با «پیشرفت» در عرصه‌های فکر، علم، معنویت و حیات فراهم می‌شود. این پیشرفت به الگویی جامع و بلندمدت نیاز دارد تا مسیر و مقصد آن را معین و تحولاتش را هدایت کند. به همین روی، رهبر معظم انقلاب اسلامی در دوم خرداد 1390 تهیه الگوی اسلامی‌ـ ایرانی پیشرفت را مقرر کردند.» الگوی اسلامی‌ـ ایرانی پیشرفت در حوزه‌های مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، دفاعی و امنیتی، خانواده، عدالت و فقه و حقوق اندیشکده‌هایی دارد و هر یک دارای شاخصه‌ها و مؤلفه‌های مختص به خود است و اندیشکده‌های دیگری نیز در حال تأسیس و تدوین هستند. از این رو با رویکرد صحیح به این الگو می‌توانیم به نسخه‌ای از پیشرفت برسیم که مبتنی بر اسلام و ایرانی بودن باشد و بتواند به الگویی برای سایر کشورها به ویژه کشورهای اسلامی در مسیر رشد و بالندگی تبدیل شود.