نزدیک به یک ماه از مراسم تنفیذ حکم رئیس‌جمهور جدید می‌گذرد و در این مدت دولت سیزدهم به سرعت تشکیل شد و روند مدیریتی کشور را در دست گرفتند. اگرچه صحبت از عملکرد دولت در این مدت بسیار کوتاه، رفتاری عجولانه تلقی می‌شود، اما ایجاد امید و بازخوانی گفتمان انقلابی‌گری و مردمی از سوی رئیس‌جمهور، امید و نشاط فراوانی را در بین مردم ایجاد کرده است. در حال حاضر، مردم به دولت آقای رئیسی امید زیادی بسته‌‌اند. عمل به وعده رئیس‌جمهور ـ که در زمان تبلیغات انتخابات به مردم خوزستان مبنی بر اینکه در صورت رأی‌آوری نگاه ویژه در حل مشکلات این استان خواهد داشت ـ با حضور وی به همراه برخی از وزرا به صورت سرزده در یک روز تعطیل در این استان آغاز شد. رفتاری بسیار ارزشمند که حتی تحسین رهبر معظم انقلاب را نیز در برداشت. ایشان در این خصوص فرمودند: «این حرکت بسیار خوب و مستحسنی که دیروز جناب آقای رئیسی انجام دادند که رفتند خوزستان در میان مردم با مردم، از آنها شنیدند، با آنها حرف زدند، این یک جلوه‌ای از مردمی بودن است که بسیار کار خوبی است.» ایجاد امید و نشاط و نشان دادن روحیه در بین مردمی بودن به ویژه در مناطق محروم کشور(سیستان و بلوچستان و خوزستان) در هفته‌های اول جزء عملکرد موفق دولت سیزدهم ارزیابی می‌شود. البته اتفاقات دیگری نیز در حال وقوع است که امید به آینده و نشاط را در جامعه دو چندان کرده است. تسریع در روند واکسیناسیون و افزایش دوبرابری واردات واکسن کرونا سبب شده است که میزان واکسیناسیون عمومی سرعت بیشتری به خود بگیرد. اینکه وزارت بهداشت به همراه وزارت‌خانه‌های دیگر در یک تلاش شبانه‌روزی به دنبال بالابردن سطح سلامتی مردم هستند، نویدبخش روزهای بهتر در مهار کرونا و به طبع آن رونق اقتصاد است. اتخاذ سیاست وابستگی نداشتن اقتصاد کشور به مسئله برجام و شرطی‌سازی نکردن کشور به مذاکره، سیاست امیدبخشی است که قاطبه مردم از آن استقبال کردند. اینکه برجام در چندین سال گذشته موجب کم تحرکی دولت قبل و میدانی برای جولان دشمنی بیشتر غرب علیه اقتصاد، معیشت و امید مردم به آینده شده بود، در اولویت قرار نگرفتن آن، نوید حل مشکلات با اتکا به توان داخلی را می‌دهد که این امر نیز اعتماد و امید را در کشور زنده کرده است. روحیه فسادستیزی شخص رئیس‌جمهور که در زمان ریاست ایشان بر قوه قضائیه بر همگان ثابت شد، حسن دیگر این دولت است که از همان روزهای آغازین دولت، روند اعتماد و امید را در جامعه ارتقا بخشیده است. بسیاری از مردم تصور می‌کنند زمان مهم‌ترین مطالبه سال‌های قبل آنها در مبارزه بی‌امان با فساد، رسیده است که این امر باعث بهبود اوضاع کشور خواهد شد. بدیهی است که تداوم روند امیدآفرینی کشور باید با سرعت بیشتری ادامه داشته باشد؛ از این‌رو پیشنهاد می‌شود:
الف: تغییر گفتمان تحریم به تولید: در نگاه دولت‌های غربی به خصوص آمریکا به تحریم همچون ابزاری برای کنترل رفتار کشورها نگریسته می‌شود. برای همین حتی در طول مذاکرات هسته‌ای، تحریم‌ها همچنان افزایش یافته‌اند. برای تغییر گفتمان تحریم لازم است جبهه انقلابی تلاش خود را صرف گفتمان‌سازی باور به حل مشکلات با توجه به نگاه به درون کند. حل مشکلات با توان داخلی امیدواری جامعه و ناامیدی دشمان را در بر خواهد داشت.
ب: ادراک‌سازی در مقابل اخبار جعلی: یکی از مهم‌ترین ابزار دشمن برنامه‌ریزی گسترده در فضای مجازی برای ضربه زدن به روحیه مردم و در نتیجه ناامیدسازی آنها از آینده کشور است. داده‌های منتقل شده از طریق جریان تحریف و تحریم می‌تواند ثمرات نادرستی به عنوان باور و ارزش، درونی کند. پس از شروع کار دولت منتخب، ایجاد یأس و ناامیدی و تخریب بیش از پیش در فضای مجازی مهم‌ترین برنامه دشمن در این مدت کوتاه بوده است؛ به همین دلیل باید سازوکاری در فضای مجازی دراین مورد در پیش گرفته شود تا سواد رسانه‌ای افزایش پیدا کند و توجه کمتری به فیک نیوزها و اخبار جعلی صورت پذیرد. تبیین عملکرد دولت، دستاوردها و کارنامه دولت منتخب به مردم اقدام دیگری است که باید به طور شبانه‌روزی انجام شود.
ج: ایجاد گفتمان مقاومت در مقابل مذاکره: گاهی در جامعه موضوعی به فرهنگ و باور عمومی تبدیل می‌شود؛ به گونه‌ای که اگر این گفتمان هم غلط باشد، به ندرت می‌توان آن را از ذهن مردم آن جامعه دور کرد و به فراموشی سپرد. برای نمونه وقتی سیاست‌های جمعیتی در دهه هفتاد در کشور اجرا شد، به سرعت، گفتمان‌سازی دو فرزند کافی است! در اذهان مردم جا افتاد و به باور عمومی تبدیل شد. اکنون بعد از گذشت سه دهه این باور از ذهن مردم جدا شدنی نیست. تمرکز دولت‌های دهم و یازدهم بر روی سیاست خارجی و القای اینکه تمام مشکلات کشور ناشی از تحریم‌هاست و تنها راه اصلاح وضع موجود، به ثمر رسیدن برجام است، سبب شد گفتمان مذاکره و گره خوردن هر مسئله‌ای به آن، در جامعه جا بیفتد و گفتمان مقاومت به حاشیه برود. یکی از کارهایی که به وسیله آن می‌توان به دولت منتخب کمک کرد، این است که گفتمان مقاومت آنقدر تکرار شود تا به مطالبه عمومی تبدیل شده و باور به حل مشکلات از طریق آمریکا و اروپا و بیرون مرزها از بین رفته و باور به تولید داخلی «ما می‌توانیم» و رفع موانع در داخل کشور جایگزین شود.