سردار سرلشکر بسیجی آقای فیروزآبادی را سال‌ها بود که می‌شناختم و مدتی هم به دلیل نوع مسئولیتی که داشتم، با ایشان حشر و نشر داشتم. در این مدت ویژگی‌هایی را در ایشان می‌دیدم که به اختصار به آنها اشاره می‌کنم. ایشان در عرصه‌های مختلف جهاد، خستگی‌ناپذیر بود و مسئولیت‌های گوناگونی برعهده داشت و در صحنه‌های مختلف تلاش می‌کرد. با اینکه از بیماری جسمی در رنج بود، اما هرگز خستگی را در عمل و رفتار او نمی‌دیدیم. گاهی من در لحظه‌های سخت بیماری خدمت ایشان می‌رسیدم، اما شادابی برای انجام عمل صالح را در چهره ایشان می‌دیدم.
ویژگی دوم ایشان بصیرت‌شان در تشخیص راه و مسیر و حرکت بود. مقاطع مختلفی پیش آمد که اگر تصمیم و اراده و اقدام ایشان، مبتنی بر بصیرت، دوراندیشی و درک عمیق نبود، ما در نیروهای مسلح دچار مشکل می‌شدیم؛ لذا دقیق تشخیص می‌داد و درست و بهنگام عمل می‌کرد.
مسائل و نکاتی پیش می‌آمد که ما تصور نمی‌کردیم اینقدر روی این نکات حساس باشند؛ اما وقت می‌گذاشتند و گاهی ساعت‌ها درباره آن حرف می‌زدند. در ارتباط با نیروهای مسلح و ارتباط‌شان با دولت‌مردان، با بصیرتی زیبا و مثال‌زدنی نکاتی را بیان می‌کردند تا گرفتار افراط و تفریط نشوند و صراط مستقیم را در این موارد بسیار دقیق تشخیص می‌دادند.
علم مفهوم‌شناسی است، اما بصیرت مصداق‌شناسی است و باید در میدان عمل آن را تشخیص داد که ویژگی ایشان بود. مصداق‌شناسی خیلی مهم است و در بین شخصیت‌ها بعد از حضرت آقا، ایشان، یعنی سرلشکر فیروزآبادی سهم بیشتری داشت و نقش ایشان در یافتن مصداق بین نیروهای مسلح، بعد از هشت سال دفاع مقدس بسیار تعیین‌کننده بود. کسانی که دفاع مقدس را به یاد دارند، باید این را هم به یاد داشته باشند که در اواخر جنگ، نسبت به چگونگی شکل‌دهی مدیریت نیروهای مسلح اختلاف نظر بود و انسجامی وجود نداشت. بعد از دفاع مقدس، از وجود حضرت امام(ره) محروم شدیم و حضرت آقا فرماندهی را به دست گرفتند که نوع نگاه رهبر معظم انقلاب را سرلشکر فیروزآبادی، هم خوب فهمید و هم خوب عملیاتی کرد.
در همان زمان بعضی ها ادغام نیروهای مسلح را دنبال می‌کردند و پیشنهادش را می‌دادند؛ در همان چهل روز اول فقدان حضرت امام(ره)، حضرت آقا مواضعی را بیان کردند؛ اما یک مجموعه‌ای لازم بود تا بتواند این دیدگاه‌ها را آماده‌سازی و عملیاتی کند؛ هم نیروهای مسلح را حفظ کند، هم ارتباطات آنها را تعریف کند و هم منسجم شوند تا بازوهای متعددی برای نظام باشند و در عین حال هیچ‌یک بازدارنده هم نباشند.
آقای فیروزآبادی در این مسیر خیلی خون دل خورد و به نظر من در این وادی سرباز اول حضرت آقا ایشان بود. واقعاً این ستاد مقتدر توانمند فعلی، حاصل بیست و هفت سال جهاد آقای فیروزآبادی است. ایشان هم ارتش، هم سپاه، هم وزارت دفاع، هم نیروی انتظامی و هم بخش‌های دیگر را با یک ادبیات اقناعی، با یک روش مستدل و در عین حال قاطع، تبیین می‌کرد. رشته درسی او پزشکی بود، اما در جایگاهی قرار گرفت که فرمانده کل ارتش، فرمانده کل سپاه و... را مدیریت و اداره می‌کرد در برای این بیست و هفت سال امضای رضایت رهبر معظم انقلاب را در پایان کار خود دریافت کرد.
از ویژگی‌های دیگر ایشان به فرموده حضرت آقا، ثبات قدمش بود، که قرآن هم به این ویژگی مؤمن اشاره می‌کند، به این عنوان که مؤمن در مسیر خود دچار تزلزل نشود. نه تزلزل فکری، نه تزلزل در فهم و درک! خیلی‌ها را سراغ داریم که در برابر حمله‌های سخت متزلزل نمی‌شوند؛ ولی در برابر حملات نرم و فتنه به تعبیر قرآن دچار «یرتابوا» می‌شوند. مؤمن باید «لم یرتابوا» باشد. آقای فیروزآبادی مصداق آیه «الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا» بود.
یک بار که خدمت‌شان رسیده بودم و با هم صحبت می‌کردیم، دیدم از مسائل و مشکلات و اتفاقات خبر دارد، با اینکه تصور ما این بود که شاید از بعضی مسائل اطلاع نداشته باشد. دیدم که از بعضی مسائل در رنج و ناراحتی است؛ اما این رنج و ناراحتی او را در مدیریت سست نمی‌کرد. حتی من به ایشان توصیه کردم که حال جسمی شما خیلی مساعد نیست، اما ایشان به من گفت: «دستور حضرت آقاست و باید از ولایت اطاعت کرد.» من معتقدم همه این ویژگی‌ها را جناب فیروزآبادی از همین ولایت‌پذیری به دست آورد. همه دوستان و دلسوزان نظام را ولایت‌مدار دیده‌ام، اما کمتر کسی تعبد و فرمانبری از ولایت را مثل او شناخته بود و می‌دانست تنها راه نجات او همین است. هر مسئله‌ای که مطرح می‌شد، به محض اینکه نظر و مطالبه رهبری را در آن مورد می‌فهمید، خط قرمز خود را مشخص می‌کرد و مطالبه و عمل و پیاده‌سازی و حتی هزینه‌های آن را خودش پرداخت می‌کرد. خیلی از افراد ولایت را هزینه خود می‌کنند؛ اما او خود را فدای ولایت می‌کرد.
به هر حال درگذشت ایشان قلب همه ما را به درد آورد و می‌دانم رهبر معظم انقلاب هم عزادار ایشان هستند، چرا که خودشان فرمودند یکی از همراهان، دوست و همکار خود را از دست داده‌اند. بندگان مخلص خداوند هم حیات‌شان خدمت به اسلام است و هم مرگ و شهادت‌شان و امیدوارم که همه ما تلاش کنیم اندیشه این انسان بزرگ را بشناسیم و به درستی از آن استفاده کنیم. اطمینان دارم که او با شهدا محشور است و به فرمانده معظم کل قوا، خانواده ایشان و دوستان و همراهان و هم‌رزمان ایشان در همه نیروهای مسلح به‌ویژه در ستاد کل نیروهای مسلح تسلیت می‌گویم.
مجاهد متدین
سیدحسن فیروزآبادی در سال ۱۳۳۰ در مشهد، در خانواده‌ای مذهبی و از پدر و مادری که اهل فیروزآباد یزد بودند، زاده شد. وی دوران تحصیلات ابتدایی را در مدارس شرق مشهد گذراند و دوران دبیرستان را نیز در دبیرستان نصرت‌الملک ملکی تحصیل کرد و تحصیلات خود را تا مقطع دکتری در دانشگاه فردوسی مشهد گذراند و در سال ۱۳۵۹ فارغ‌التحصیل شد. او در دوران جنگ ایران و عراق به عنوان فرمانده وقت قرارگاه خاتم‌الاانبیاء، فعالیت می‌کرد و پس از پایان جنگ در سال ۱۳۶۸ رهبر معظم انقلاب، وی را با درجه سرلشکری به ریاست ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران منصوب کردند و در سال 1395 نیز او به سمت مشاور عالی فرماندهی کل نیروهای مسلح منصوب شد.
سرلشکر فیروزآبادی در طول عمر پربرکت خود، همواره در خط امام و رهبری حرکت کرد. وی با مدیریت قوی در سطح نیروهای مسلح هیچ گاه اجازه انحراف را نیز به نیروهای مسلح نداد و به معنای واقعی کلمه حافظ ارتش، سپاه و بسیج در وضعیت دشوار کشور بود.
آثار و تألیفات
مرحوم فیروزآبادی مقالاتی، از جمله رسالت نیروهای مسلح از دیدگاه حضرت امام خمینی(ره)، رهنام (دکترین) مهدویت، اصالت روحانیت و حوزه علمیه در قرآن و در مکتب امام عصر(ع)، قیام مهدی(عج) منتظر ماست (به سه زبان فارسی، عربی و انگلیسی)، باز مهندسی عملیات روانی، بسیج قلب امام(ره)، از جهاد تا جهاد، نقش حضرت امام(ره)، مراجع و روحانیت در دفاع مقدس، ثبات انقلاب و شناخت جریان فتنه و دلایل ادامه جنگ بعد از فتح خرمشهر، و ده‌ها مقاله پژوهشی دیگر ارائه داده بود.
بخشی از سوابق پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی
مسئول جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۶۰ با حکم شهید رجایی؛
عضو شورای مرکزی جهاد سازندگی کشور در سال ۱۳۶۱ با حکم نخست‌وزیر وقت؛
معاون امور دفاعی نخست‌وزیر در سال ۱۳۶۴؛
جانشین نخست‌وزیر در قرارگاه خاتم‌الانبیاء؛
مسئول ستاد امداد و درمان جنگ؛
مسئول امور پناهگاه‌ها و دفاع غیر عامل و پدافند ش. م. ه؛
دبیر کمیسیون مهندسی صنعتی جنگ دولت و مسئول کمیته ساخت موشک زمین به زمین؛
مسئول کمیته تحقیقات مهندسی صنعتی جنگ و صدها طرح صنعتی و موشکی؛
جانشین رئیس ستاد فرماندهی کل قوا؛
رئیس ستاد کل نیروهای مسلح از سال ۱۳۶۸ تا 1395 با حکم رهبر معظم انقلاب؛
عضو شورای عالی امنیت ملی
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران.