این ایام که با آغاز دولت سیزدهم و شوراهای جدید اسلامی شهر و روستا تقارن پیدا کرده است، فصل انتخاب مدیران کشور به حساب می‌آید. از این منظر، در مقطع کنونی طبیعی است که کشور به مدیران متخصص، تازه نفس و باانگیزه نیاز دارد. حتی اگر از حیث سیاسی رئیس دولت و شهردارهای گذشته نرفته باشند و رئیس دولت و شهردارهای جدیدی نیز نیامده باشند، باز موضوع جابه‌جایی و چرخش مدیران بر اساس یک ساز و کار عقلانی و منطقی امری لازم و ضروری به حساب می‌آید.
از این زاویه، جابه‌جایی‌ها یک موضوع عادی و طبیعی قلمداد می‌شود؛ اما آنچه طبیعی نیست، این است که در انتصاب مدیران و همکاران چشم‌ها به سمت فامیل و دوستان قدیمی و دانشگاهی بچرخد و جمع زیادی از جوانان و مدیران توانمند و باانگیزه کشور که برآیند دانشگاه‌های برتر، متنوع و مهم کشور نیز هستند، دیده نشوند. اینجا دیگر ماجرا طبیعی و عادی نیست و طبیعتاً نقدها به سمت تصمیم‌گیران سرازیر می‌شود.ما در عصر جدیدی قرار گرفته‌ایم که مشخصه بارز آن گسترش شبکه‌های اجتماعی است که به صورت پرقدرت و سهمگین عمل می‌کنند. عرصه و زمانه‌ای که عمل صحیح را با لطایف‌الحیل به عمل قبیح تغییر فرم می‌دهند و همان را برای مردم باورپذیر می‌کنند! حال بسیار روشن است که اقدامات ناصحیح مدیران و خاصه در بخش انتصابات به سرعت در معرض دید و قضاوت مردم قرار می‌گیرد؛ البته حتی اگر واقعیتی به نام شبکه‌های اجتماعی در کار نباشد که به طور سریع‌السیر اتفاقات و رخدادها را منتشر می‌کنند و مردم را در اقصی نقاط کشور در جریان امور قرار می‌دهند، باز هم عقلانیت و عدالت حکم می‌کند که در انتصاب‌ها مسائل اصلی و سازوکارهای قانونی و عقلی مدنظر قرار گرفته شود.در این میان توقع از دولت و شهرداران جدید که خود را به صفت انقلابی مفتخر کرده‌اند، متفاوت و البته به مراتب بیشتر از پیشینیان است. مسئولان جدید در دولت و شهرداری‌ها باید بدانند که در شرایط ویژه‌ای قرار گرفته‌ایم؛ به گونه‌ای که جامعه از حساسیت‌های بالایی برخوردار است. یکی از مسائل کلیدی کشور که امروز به نقطه سرنوشت‌سازی نیز رسیده، موضوع اشتغال است. در شرایطی که خانواده‌ها از بیکاری جوانان و فارغ‌التحصیلان درس خوانده، اما بیکار نزدیکان‌شان به شدت رنج می‌برند، انتصاب برادر و داماد و... آنها را دلخور و عصبانی می‌کند. هیچ راهی نیست مگر آنکه با لحاظ معیارها و شاخصه‌های لازم، موضوع جابه‌جایی‌ها در مسیر قاعده‌مند پیش رود.از دیگر سو خوب است تصمیم‌گیران و مدیران جدید در مجموعه دولت و شهرداری این نکته را مد نظر قرار بدهند که آنها در مصادر امور که قرار گرفته‌اند و قانون حق تصمیم‌گیری برای آنها قائل شده است، نمایندگی جبهه انقلابی را نیز بر عهده دارند و هر عمل آنها‌ـ خوب یا بد ـ به پای جبهه انقلاب نیز نوشته می‌شود.
جریان انقلابی، یک جریان عقلانی و کاملا مردمی به حساب می‌آید و بر همین اساس، شایسته‌گزینی مهم‌ترین ملاک و معیار برای انتصاب مدیران از سوی این جریان باید باشد.