ارسال نیروهای حافظ صلح از طرف کشورهای روسیه، بلاروس، ارمنستان، قرقیزستان و تاجیکستان در قالب «سازمان معاهده امنیت جمعی» یا STO)) موجب حیرت و البته نگرانی ایالات‌متحده برای منطقه آسیای میانه و قفقاز شده است. این منطقه در طول تاریخ بهترین آزمایشگاه بنیادهایی، مانند بنیاد جورج سوروس برای انجام انقلاب‌های رنگی بوده است؛ با این‌حال در اعتراضات اخیر قزاقستان، حضور نیروهای حافظ صلح پیمان CSTO برنامه‌های آمریکا برای تأثیرگذاری بر اعتراضات را برهم زد و نتوانست اهداف آمریکا در ایجاد تهدید علیه روسیه از طریق قزاقستان را اجرایی کند.
پیمان امنیت جمعی میان کشورهای سابق اتحاد جماهیر شوروی نشان داد، دوران کودتاها و انقلاب‌های رنگین در منطقه آسیای میانه و قفقاز به پایان رسیده است. نکته جالب در این مسئله برخورد حرفه‌ای و از روی تعهد نیروهای روسی و سایر کشورهای منطقه با بحران قزاقستان بود. این نیروها به درخواست رئیس‌جمهور قزاقستان وارد این کشور شده، امنیت را برقرار کردند و بعد از مدتی با پایان یافتن مأموریت خود به کشورهای مبدأ بازگشتند. بازگشت سریع نیروها به کشورهای اصلی موجب ایجاد جوی ضد آمریکایی در مطبوعات و رسانه‌های منطقه شد؛ زیرا آنها فعالیت‌های روسیه را با آمریکا مقایسه کرده و بیان کردند اگر آمریکا قرار بود به این بحران خاتمه دهد، تا ۲۰ سال آینده قزاقستان درگیر جنگ داخلی و حملات هوایی آمریکا می‌شد. ورود نیروهای نظامی روسیه و قزاقستان البته پیامدهای بسیار مهم ژئواستراتژیک نیز داشت؛ چرا که در وهله اول دسترسی روس‌ها به پایگاه نظامی قزاقستان را باز کرد و در عین‌حال نیروهای نظامی روسیه کنترل کاملی بر فرودگاه آلماتی نیز خواهند داشت؛ البته روسیه با این اقدام می‌تواند از روس‌های حاضر در قزاقستان که تقریباً یک‌پنجم از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند نیز حفاظت کند. مهم‌تر از همه این مسائل، پیامی است که مداخله نظامی روسیه در قزاقستان برای ایالات‌متحده می‌فرستد. این پیام البته برای چین و ترکیه نیز که تلاش دارند حوزه نفوذ خود در منطقه آسیای میانه و به‌خصوص قزاقستان را گسترش دهند، فرستاده می‌شود. تصمیم پوتین برای فرستادن نیرو به قزاقستان به کشورهایی مانند ترکیه، چین و آمریکا نشان می‌دهد، روسیه همچنان سعی دارد پایگاه و حوزه نفوذ خود در آسیای میانه را حفظ کند. نکته مهم دیگر اهمیت قزاقستان در منطقه است. قزاقستان حدود یک‌پنجم از ذخایر اورانیوم دنیا را داشته که البته پیش‌بینی‌ها میزان ذخایر بالاتر از این را نیز نشان می‌دهد. این کشور درعین‌حال دومین تولیدکننده بزرگ کرومیوم بوده و یکی از بزرگ‌ترین ذخایر نفتی و گازی در دریای خزر را نیز در مالکیت خود دارد.
چین در این خصوص به انتشار بیانیه‌ای کفایت کرده و اتفاقات موجود در قزاقستان را مربوط به امور داخلی این کشور دانسته و تنها خواستار بازگشت نظم جامعه به این کشور شده است. چین درعین‌حال به توکایف، رئیس‌جمهور قزاقستان پیشنهاد داده است تا کمک‌های مرتبط با اعمال قانون و همکاری‌های امنیتی بین دو کشور برای مقابله با ایجاد شدن انقلاب رنگی دیگر در منطقه را افزایش دهد. به‌نظر می‌رسد، آنچه کشورهای منطقه با آن موافق هستند، این است که حوزه آسیای میانه و قفقاز دیگر نباید محلی برای جولان انقلاب‌های رنگی و کودتاهای آمریکایی باشد.