از مهم‌ترین کارکرد رسانه‌ها می‌توان به نقش آنها در مدیریت یا شکل‌دهی به افکار عمومی اشاره کرد. رسانه با در نظر گرفتن شرایط یک محیط و حساسیت جامعه به یک موضوع خاص با انتشار مطالب مرتبط در شکل‌گیری افکار عمومی نقش بی‌بدیلی دارد. در واقع، رسانه‌ها با استفاده از روش‌های خاص خود می‌توانند در تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در گستره وسیعی نقش‌آفرینی کنند و موجب شکل‌دهی افکار عمومی شوند. اگر قدرت رسانه در راستای منافع کشور باشد(منظور رسانههای داخلی یک کشور است)، می‌تواند به مثابه یک بازوی قدرتمند در پیشرفت و توسعه کشور نقش‌آفرینی کند و اگر بر خلاف این باشد، باید گفت ضریب آسیب‌پذیری منافع ملی بالا خواهد رفت.
از طرفی موضوع معیشت و اقتصاد مردم در چند سال گذشته به‌شدت دچار مشکل شده است و عده‌ای به همراه پشتوانه رسانه‌ای قوی معیشت و اقتصاد کشور را به برجام پیوند زدند و جامعه را کاملاً شرطی کردند. متأسفانه، همان رسانه‌ها با وجود اینکه مشخص شد مشکلات اقتصاد و معیشت با نگاه به درون مرتفع خواهد شد؛ ولی همچنان از رویکرد «ما می‌توانیم» روی‌گردانند و سیاست قبل را دنبال می‌کنند؛ به گونه‌ای که در روزهای اخیر با تیتر کردن مسئله برجام گفتند، سعید جلیلی نامه‌ای را برای رهبر معظم انقلاب نوشتند و مخالفت خود را با مذاکرات وین و برجام اعلام کردند. بعد از چند روز سعید جلیلی در یک سخنرانی در توضیح این نامه گفت: «من همیشه مکاتباتی داشته‌ام و وظیفه خود می‌دانم نظراتم را بیان کنم. دولت قبل در پایان دوره خود، گزارشی درباره برجام داد. من آن را بررسی کردم و مواردی را که با واقعیت مطابقت نداشت، بیان کردم. این نامه مربوط به شش ماه پیش و در نقد گزارش دولت قبلی در زمینه دستاوردهای برجام بود. این مسائل ارزش پرداختن ندارد.» حال که مشخص شد انتقادات وی منوط به دولت یازدهم و دوازدهم بوده است، پرداختن دوباره برخی از افراد و رسانه‌ها به این موضوع از نکاتی حکایت دارد که به برخی از آنها اشاره می‌شود:
1- با توجه به شخصیت دکتر جلیلی و مخالفت وی با نحوه مدیریت دولت قبلی در مسئله هسته‌ای، تیتر کردن نامه وی در این برهه تلاش برای القای اختلاف بین وی و دولت سیزدهم در بین افکار عمومی است و در یک نگاه کلی تلاش برای ایجاد اختلاف در بین نیروهای انقلابی است.
2- از آنجایی که دولت قبل به‌صورت یک طرفه برجام را اجرا کرد و بعد از خروج آمریکا نتوانست از منافع ملی کشورمان دفاع کند و به هر نحو ممکن اصرار به اجرای برجام بدون نفع و با تحریم‌های بیشمار بود، به‌نظر می‌رسد مرتبط کردن نامه مذکور به دولت سیزدهم، زمینه انتقاد و تضعیف رویکرد وزارت امور خارجه در مذاکرات وین را ایجاد کند. در وضعیت کنونی که مذاکره‌کنندگان اجازه برجام بدون هزینه برای آمریکا را نمی‌دهند، به‌نظر می‌رسد روایت‌سازی برخی رسانه‌ها در این موضوع در راستای منافع حزبی است، نه منافع ملی.
3- روایت‌سازی اینگونه در کنار تحلیل‌های متعددی که از برجام صورت می‌گیرد، نشان می‌دهد عده‌ای تمایل ندارند از میزان شرطی‌سازی اقتصاد کاسته شود و اقتصاد کشور به سمت رهاسازی کامل از برجام برود. مسلم است که کشور در طول هشت سال گذشته با نگاه صرفاً به غرب هزینه‌های گزافی را پرداخته است. ضرورت دارد اجماع داخلی در مورد سیاست خارجه متوازن که دولت سیزدهم دنبال می‌کند، ایجاد شود. ترجیح دور به نزدیک و منطقه‌گرایی، نگاه به شرق و در کنار آن تلاش برای خنثی‌سازی دشمنی‌های غرب از مهم‌ترین راهبردهای یک سیاست خارجی موفق است.