یکی از خصوصیات علمای شیعه «حریّت» و «شجاعت» است. آموزههای اهل بیت(علیهالسلام) سبب شده است علمای مکتب در شرایط مختلف با شجاعت و آزادگی بهترین تصمیم را داشته باشند و در اظهار نظرشان منافع دنیوی و شخصی را در نظر نگیرند. اثر عمل به آیات قرآن و روایات اهل بیت(علیهالسلام) نوری است که راههای تاریک زندگی را روشن و امکان دیدن حقایق را ایجاد میکند. برای نمونه در آیات قرآن و روایات میبینیم نفاق مذموم است. در تاریخ اسلام علمای بسیاری بودند که در میان مردم محبوبیت پیدا کردند، اما این محبوبیت باعث نشد از مدار حق خارج شوند تا محبوبیتشان از دست نرود. علمایی هم بودند که تحت فشار دشمنان قرار گرفتند تا حقی را پایمال کنند، اما آنان با تأسی به آموزههای مکتب هر سختی را تحمل کردند، اما حقگریزی نکردند. امروزه در وضعیتی به سر میبریم که دشمنان اخلاق و دین برخلاف گذشته سعی میکنند با ترور شخصیتی مدافعان حق و دین و حتی نظام دینی را از میدان مبارزه خارج کرده و چهره آنان را مخدوش کنند. در این وضعیت، شاید هر انسانی برای محفوظ ماندن از این حملهها به خود حق میدهد که سکوت کند، دفاع نکند. علما را هم میتوان مشمول این حس دانست، اما آن عالمی که مکتبی است بهدلیل شهرت عینی عصر موجود حق را ناحق جلوه نمیدهد و بدون هیچ ترسی از حقایق موجود زندگی اجتماعی و سیاسی دفاع میکند.
«استاد فاطمینیا» یکی از علمای محبوب بود که تا آخرین لحظه زندگی عزّت و سلامت خود را حفظ کرد. هنگامی که استاد فاطمینیا با اعتقاد کامل و استدلالی جامع، گناه نافرمانی از رهبر معظم انقلاب را بدترین و بزرگترین گناه قلمداد کرد، میدانست با ترور شخصیتی دشمنان مواجه و شخصیتش تخریب میشود؛ اما مانند بسیاری از اتفاقات زندگیاش تقوای او و آموزههایی که فراگرفته بود او را در این مسیر یاری کرد. دشمنان نظام این حرف را بهانهای برای تخریب و ترور شخصیتی قرار دادند؛ اما نتوانستند کمترین خللی در نظر او ایجاد کنند. آنچه از وی برای نسل جوان به یادگار ماند، تقوا، شجاعت و صداقت بود. جوانان بهچشم خود دیدند که عمل به آموزههای مکتب میتواند چشم و دل را روشن کند و حقایق را در معرض دید قرار دهد.