هویت و ماهیت انقلاب اسلامی در متن خود مبارزه با فساد را به منزله یک مؤلفه اصلی حفظ مشروعیت و مقبولیت خود و ملاکی درخشنده در قیاس با سایر نظام‌های سیاسی همراه دارد. نظام‌های سیاسی مبتنی بر دموکراسی که دایه‌دار مبارزه با فساد هستند، عملاً رفتارهایی متناقض در قبال توده ملت خود و سایر ملل جهان دارند. این مسئله به علت ایجاد نارضایتی عمومی و تعارض با حقوق بشر و حقوق بشردوستانه مانع پذیرش ملی و جهانی مبارزه با فساد دولتمردان این گونه نظام‌های سیاسی در نزد افکار عمومی‌شده است؛ اما نظام جمهوری اسلامی‌ایران به دلیل حاکم بودن ارزش‌های والای اسلامی و تعالی‌خواهی که یکی از اهداف و دستاوردهای بنیادین وقوع انقلاب اسلامی است، پرچم‌دار مبارزه با فساد و فسادستیزی مورد پذیرش عمومی قرار گرفته است. صدق گفته مذکور، برخورد دستگاه‌های نظارتی و ماهیت و هویت انقلاب اسلامی‌در برخورد با کسانی است که برای ایجاد فساد در شئون مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و... از برخی منصب‌ها و موقعیت‌ها سوء استفاده می‌کنند.
بی‌شک ماهیت انقلاب اسلامی که برآمده از مکتب امام حسین(ع) است، سازش برای منافع شخصی و گروهی در آن جایی ندارد. آرمان‌های حضرت امام(ره) مبارزه با فساد را هم به منزله یکی از اهداف رقم خوردن انقلاب اسلامی و هم به مثابه یک دستاورد ملی، منطقه‌ای و جهانی الگویی برای جهان به شمار می‌آید، که ماهیت و شکل نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران را فسادستیز معرفی می‌کند.
منویات رهبر معظم انقلاب و نام‌گذاری سال‌ها ازچند منظر قابل تأمل می‌نماید. یکی از جنبه‌های نام گذاری مبحث مبارزه با فساد است. به این معنا که رهبر جامعه اسلامی به کارگزاران و مسئولان چراغ راه را نشان دادند و مبارزه با فساد را جزء لاینفک دوران خدمت هر مدیر و کارگزاری مطرح کرده‌اند که باید به مثابه یک فرصت و نعمت سرلوحه قرار گیرد. معظم‌له در بیشتر سخنرانی‌های خود در مخاطب قرار دادن مسئولان و به ویژه دولت‌ها چه اصولگرا و اصلاح‌طلب این موضوع را گوشزد کرده‌اند.
یکی از راه‌های اثبات مبارزه با فساد در نظام سیاسی جدای از مسائل فوق، نوع برخورد‌های صورت گرفته از سوی دستگاه قضا، نهادهای نظارتی و امنیتی با مسئله فساد در همه ابعاد و شئون است.
نظام سیاسی ایران از معدود نظام‌های سیاسی است که به علت دارا بودن مبنا و منشأ الهی و نوع نگاه معرفت‌شناسی و جهان‌بینی الهی، مخالف فساد است. البته این به معنای عدم فساد خرد و کلان در برخی مراکز نیست؛ بلکه مقصود غیر سیستمی بودن فساد در کشور است.
مادامی که رهبر معظم انقلاب، رؤسای‌جمهور، مسئولان دستگاه‌های نظارتی، کمیسیون‌های تخصصی مجلس، قوه قضائیه و... در پیشگیری از وقوع و برخورد بدون مماشات با تخلف‌های مالی و... عزم راسخ دارند، وجود فساد سیستمی در نظام جمهوری اسلامی ایران ادعایی گزاف است و بیش از آنکه نشانی از حقیقت در آن باشد، یک بازی رسانه‌ای در جنگ شناختی با ملت بزرگ ایران است که هوشیاری بیش از پیش را می‌طلبد.