حجت‌الاسلام سیدابراهیم رئیسی چهارشنبه گذشته به دعوت رئیس‌جمهور ازبکستان برای دیدار دو‌جانبه رسمی و شرکت در اجلاس سران سازمان همکاری‌های شانگهای راهی ازبکستان شد. اهداف این سفر تقویت سیاست همسایگی، تقویت همگرایی و عمق بخشیدن به چندجانبه‌گرایی عنوان شد.
رئیس‌جمهور پیش‌تر گفته بود: «بدون تردید در سیاست همسایگی در گام نخست توانستیم اعتماد سیاسی متقابل را تقویت کنیم و در گام دوم نقش‌آفرینی جمهوری اسلامی ایران و حضور فعالش در منطقه را دنبال می‌کنیم؛ به نحوی که بتوانیم با زیرساخت‌هایی که در آسیا و کشورهای همسایه وجود دارد و قدرت و توان اقتصادی، نظام پولی و بانکی و همه پیشرفت‌های امروز منطقه و ظرفیت‌ها را کنار هم قرار دهیم و بهترین استفاده را برای منافع ایران داشته باشیم.»
این دومین حضور رئیسی در نشست این سازمان بود. حضور قبلی ایران در این اجلاس، منجر به عضویت ایران به عنوان عضو ناظر در سازمان شانگهای شد. نشست بیست و دوم شانگهای برای ایران که این بار به عضو رسمی تبدیل شده است، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و سرآغازی برای گسترش همکاری‌های اقتصادی با کشورهای عضو و همسایگان خواهد بود.
اهمیت شانگهای به عالم سیاست محدود نیست و این گروه را می‌توان از مهم‌ترین نهادهای اقتصادی جهان هم برشمرد، وقتی بدانیم که حدود ۲۵ درصد تولید ناخالص جهان به کشورهای عضو این سازمان تعلق دارد و حجم اقتصاد کشورهای عضو سازمان، ۲۰ تریلیون دلار است که نسبت به ۲۰ سال گذشته، ۱۳ برابر شده است.
شورای تجاری، انجمن بین‌بانکی و باشگاه انرژی سه نهاد غیردولتی زیرمجموعه سازمان شانگهای هستند. شورای تجاری سال ۲۰۰۵ تأسیس شد و مقر آن در مسکو است که با هدف گردآوردن فعالان بازرگانی کشورهای عضو و ایجاد فضای ایده برای پروژه‌های مشترک تشکیل شد.
تهران با عضویت خود در این مجمع ثابت کرد که برخلاف پروپاگاندای رسانه‌ای غرب، انزوای سیاسی مورد نظر آنها ایجاد نشده است. بخش دیگری از اهمیت پذیرش عضویت رسمی ایران در شانگهای از سوی اعضای این نهاد، کاملا اقتصادی است. از طرفی هم نگاه متوازن‌ساز به عرصه دیپلماسی اولویت‌های سیاست خارجی در دولت سیزدهم، توان‌بخشی به دیپلماسی است و در راستای اجرای این اولویت، از همان ابتدا تصمیم گرفته شد که روابط با جهان تنها به غرب و اروپا محدود نمانده و امور اجرایی هم معطل مذاکرات هسته‌ای و ۴+۱ نشود.