مهم‌ترین مستعمره اشغالگران فرانسوی را می‌توان «الجزایر» دانست. در سال‌های ابتدایی قرن نوزدهم، فرانسه لشکرکشی‌های بسیاری در اروپا انجام می‌داد. آنها بخشی از گندم مورد نیاز ارتش را از الجزایر خریداری کردند، اما بدهی خود را نپرداختند. حاکم الجزایر بارها به همین دلیل به فرانسه اعتراض کرد؛ ولی فرانسوی‌ها توجهی به این اعتراضات نداشتند. در سال ۱۸۲۷، در جلسه‌ای حاکم الجزایر در جریان بحث با نماینده فرانسه با بادبزن خود ضربه‌ای به صورت او زد. این حادثه بهانه‌ای به دست فرانسه داد تا الجزایر را سه سال محاصره دریایی کند و پس از آن در سال ۱۸۳۰ مورد تجاوز نظامی قرار دهد و به این ترتیب این کشور را برای مدت 130 سال به یکی از مستعمرات خود بدل کند.
در این ١٣٠ سال، فرانسوی‌ها جنایات بسیاری مرتکب شدند؛ بنا بر آمار موجود، در این دوران حدود 6/5 میلیون الجزایری به طرق گوناگون به شهادت رسیدند. در طول اشغال، مسلمانان شهروند درجه دو به شمار می‌آمدند، مگر اینکه حاضر به کنار گذاشتن دین و فرهنگ خود باشند و زمانی که مقاومت می‌کردند، با خشونت سرکوب می‌شدند.
در طول جنگ جهانی دوم، ده‌ها هزار الجزایری در صف نیروهای متفقین برای آزادسازی فرانسه و شکست آلمان و ایتالیا جنگیدند و در برخی از سنگین‌ترین نبردهای جنگ جهانی دوم حضور داشتند. در سال ۱۹۴۵ و در روز جشن پیروزی متفقین، گروهی از الجزایری‌ها با بلندکردن پرچم الجزایر خواستار استقلال شدند. پاداش الجزایری‌ها از سوی فرانسه با اعلام حکومت نظامی و دو هفته قتل‌عام مرد و زن و کودک، به ویژه در مناطق سطیف و قالمه داده شد. تخمین زده می‌شود، 45 هزار شهروند غیرمسلح الجزایری در این دو هفته کشته شدند! با پایان قتل‌عام، ژنرال دووال، مسئول مستقیم قتل عام در نامه‌ای به سران مستعمره نوشت: «امنیت شما را برای ده سال تضمین کردم!»
یکی از آثار جنایت‌بار به جا مانده از تاریخ حضور استعمارگران فرانسوی در الجزایر کارت‌پستال‌هایی است که سربازان فرانسوی برای خانواده‌های خود ارسال کرده‌اند. تصویر این کارت پستال‌ها، سرهای بریده مبارزان الجزایری است که آن را به نشانه افتخار برای خانواده‌های‌شان ارسال کرده‌اند! در میان عکس‌های به جا مانده از دوران استعمار فرانسه در آفریقا، صدها عکس موجود است که فرانسویان با افتخار کنار سرهایی که بریده‌اند، مشغول گرفتن عکس یادگاری هستند. همچنین، رسانه‌های فرانسوی از وجود بیش از 18 هزار جمجمه پرده برداشتند که در «موزه انسان» در پاریس نگهداری می‌شوند. این جمجمه‌ها متعلق به شهروندان الجزایری است که سرهای‌شان به دست استعمارگران فرانسوی قطع شده است.