ترویج و سازماندهی خشونت، تولید و انتشار خبر جعلی، نفرت‌پراکنی، ناامیدسازی و تحریک احساسات عمومی، بخشی از اقدامات تروریستی است که «نارسانه‌ها» به آن متهم هستند. در ادامه این نگاشت ماهیت نارسانه‌ها و چیستی اقدامات آنها را بررسی خواهیم کرد تا به سؤال خود که «آیا نارسانه‌ای وجود دارد و این نارسانه‌ها چه می‌کند؟» پاسخ دهیم. اساساً رسانه‌ها وسایلی هستند که پیام‌ها را منتقل می‌کنند، بدون آنکه در آن دخل یا تصرفی داشته باشند. رسانه‌ها برای خود رسالت‌هایی را برمی‌شمارند، از جمله این رسالت‌ها می‌توان به انتقال سریع مطالب، بی‌طرفانه بودن، انتقال مطالب واقعی و غیرجعلی، حفظ منافع عمومی و پایبندی به اصول حرفه‌ای اشاره کرد. در صورتی که رسانه پیام را با چهار هدف «حفظ منفعت یک گروه خاص»، «تحریک احساسات عمومی برای بهره‌برداری در میدان عمل»، «دستکاری داده‌ها» و «هماهنگی با شبکه‌ای از تولیدکنندگان پیام» تولید و منتشر کند، به غیر از خود و نارسانه مبدل می‌شود.
تلفیق میدان و نمایشگر
نارسانه‌های جدید، بیش از آنکه خود را محصور در نمایشگر‌های تلویزیون و موبایل کنند، خود را به میدان رسانده‌اند و تغییراتی را در میدان رقم زده‌اند. نارسانه‌ها تلاش دارند با انتقال پیام‌های جعلی، میدان کنشگری واقعی را نیز مدیریت کنند و تنها به انتشار پیام متنی و تصویری بسنده نمی‌کنند. این نارسانه‌ها تاریخ طولانی نیز در ذهن مردم ایران دارند، شاید ماجرای گلستان هفتم و حوادث دی 96 را به خاطر داشته باشیم. در این حوادث برای نخستین بار یک کانال تلگرامی با عنوان «آمدنیوز»، با انتشار مطالبی از جمله راهکارهای ساخت و تهیه تسلیحات جنگی و کشنده، مقابله با نیروهای ضد شورش، انتشار فراخوان‌های سازمان مجاهدین خلق و دیگر گروه‌های همراه و مدیریت لحظه‌ای میدان با ارسال اخبار جعلی، یک اغتشاش را سازماندهی می‌کرد. البته آمدنیوز هرگز تنها نبود و در آن زمان هم کانال‌های تلگرامی دیگری، از جمله ایران وایر و وحید آنلاین در کنار اکانت‌های توئیتری با آمدنیوز همراهی کردند و در تلاش بودند خشونت را به صورت حداکثری افزایش دهند و پیام‌های غیرواقعی را از میدان منتشر کنند.
تروریسم
امروز اوضاع بسیار پیچیده‌تر شده است. نارسانه‌ها که اعتماد به خود را از دست رفته می‌انگاشتند و درصدد بودند تأثیر جدی‌تری در میدان تحولات درون ایران داشته باشند، تلاش کردند آدم رسانه‌هایی را که از مدت‌ها قبل سوژه خود قرار داده بودند، در اختیار بگیرند. برخی از این آدم رسانه‌ها به واسطه دلالی‌های سازمان سیا در امارات و برخی دیگر به دلیل بهانه‌های(آتوهای) گذشته، خود را به اجاره سازمان‌های امنیتی بیگانه درآوردند. از آنجایی که مرکز راهبری نارسانه‌ها، سازمان‌های امنیتی بیگانه هستند، تمام تلاش خود را کردند تا ضمن تحریک احساسات عمومی از طریق تخریب اموال مردم به وسیله پلیس‌نماهای اجیر شده خود، ایجاد خشونت با کشته‌سازی معترضان به دست نفرات آمورش دیده و برشمردن آمار خودکشی‌ها بر شمار کشته‌ها، زیادنمایی اغتشاشگران، حمایت از رفتارهای خشن و غیرقانونی اغتشاشگران و مظلوم‌نمایی از اغتشاشگران سابقه‌دار برای تهییج افکار عمومی، این گزاره را جا بیندازند که «برشمردن دخالت بیگانگان و سرویس‌های امنیتی خارجی، توطئه توهم است»، تا به این ترتیب دامن اربابان خود را تطهیر کنند.
هدف نهایی شکنجه مردم است
هدف نهایی همه اقداماتی که نارسانه‌ها انجام می‌دهند، شکنجه عمومی و مردم، برای افزایش میزان خشم آنها و ایجاد و تشدید گسل‌های قومی، مذهبی و سیاسی است. این نارسانه‌ها درصددند وضعیتی را ایجاد کنند که ضمن مشروعیت‌زدایی از حکومت، رسانه‌های رسمی کشور را مرجع‌زدایی کنند و در نهایت وضعیت مردم علیه مردم را شکل دهند؛ اقدامی که پیش از این در سوریه نیز انجام دادند.