«مزارعه» یکی از عقود بانکداری اسلامی است که طی آن یکی از طرفین، زمینی را برای مدت معینی به طرف دیگر میدهد که در آن زراعت کند و در آمد حاصل شده میان آنها تقسیم شود. طبق آییننامههای موجود، بانک‌ها زمانی می‌توانند تسهیلات مزارعه را در اختیار کشاورزان قرار دهند که اراضی مزروعی در مالکیت یا تصرف آنها باشد. در اینصورت علاوه بر اراضی مزروعی، حتی می‌توانند وسایل تولید و حمل و نقل را نیز طبق قرارداد تأمین کنند. البته این عقد در حال حاضر و به دلیل در اختیار نداشتن زمین‌های زراعی از سوی بانک‌ها کاربرد چندانی ندارد.