کمبود منابع آبی در ایران، یکی از چالش‌های بسیار اساسی است که افزون بر امنیت غذایی، امنیت اقتصادی و سیاسی را با تهدید مواجه می‌کند. بررسی اقدامات برخی از کشورها در مواجهه با بحران کم آبی حاکی از این است که قابلیت اجراشدن آنها در ایران نیز وجود دارد و برخی از آنها در قالب طرح و برنامه در حال اجراست؛ اما کارشناسان معتقدند، در اجرای طرح‌های مدیریت منابع آبی کشور گاهی کم‌کاری‌هایی صورت گرفته که همچنان بحران آب در کشور را جدی نگاه داشته است. در واقع، مدیریت آب به طیفی از دستگاه‌های مدیریتی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی مربوط می‌شود که برای توسعه و مدیریت منابع آب و تحویل خدمات آبی در سطوح گوناگون جامعه بنا نهاده می‌شود.
مدیریت یکپارچه منابع آبی در سازمان ملل به سلسله فرآیند اصولی برای توسعه پایدار و تخصیص و پایش منابع آب در زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی گفته می‌شود که در آن مدیریت هماهنگ منابع آب به‌منظور افزایش رفاه اجتماعی و اقتصادی بدون تخریب محیط‌زیست و حفظ پایداری اکوسیستم صورت پذیرد که برای تأمین این اهداف باید حکمرانان، اجتماعات و ذی‌نفعان، رویکردی فرانسلی داشته باشند.
متخصصان برای بهبود وضعیت موجود و گذر از بحران کم آبی همواره راهکار ارائه داده و تأکید کرده‌اند، سرمایه‌گذاری‌های بیشتر، برداشتن تنگناهای قانونی و اجرای قوانین و مقررات مربوط به حفاظت از منابع آبی کشور، ارتقای آگاهی‌های اقشار مختلف جامعه برای مصرف بهینه و صرفه‌جویی در مصرف آب، اولویت‌بندی و اجرای همزمان طرح‌های مکمل آبیاری، توانمندسازی دستگاه‌های ذی‌ربط از نظر سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، تأکید بر نظرات کارشناسی و پرهیز از اجرای پروژه‌هایی که توجیهات اقتصادی، فنی و زیست‌محیطی ندارند، تأکید بر مدیریت یکپارچه منابع آب‌وخاک حوضه‌های آبریز کشور بر اساس محدوده طبیعی حوضه‌های آبریز اصلی کشور و ایجاد انگیزه‌های لازم در بخش صنعت از طریق سایت‌های مالیاتی و وام‌های کم‌بهره برای توسعه روش‌های تصفیه، بازنگری و اصلاح قانون جامع آب کشور به‌منظور رفع نارسایی‌ها و انطباق آن با شرایط جدید کشور، تشویق و ارتقای آگاهی‌های کشاورزان برای استفاده بهینه از نهاده‌های کشاورزی، توسعه شبکه‌های جمع‌آوری و تصفیه فاضلاب‌های شهری، اولویت در بهره‌برداری از منابع آب رودخانه‌های مرزی، ایجاد مجمع‌ها یا شوراهای آب در سطح حوزه‌های آبریز اصلی به‌منظور هماهنگی‌های منطقه‌ای و ایجاد نظام‌های پایش کیفی منابع به‌ویژه در حاشیه رودخانه‌های اصلی کشور، ازجمله اقداماتی هستند که می‌توانند دولت را برای مواجه‌شدن با چالش‌های مدیریت منابع آبی کشور و دست یافتن به توسعه موزون و پایدار یاری کنند.