کارنامه درخشان بسیاری از نخبگان بومی و ایلی مناطق کردنشین آذربایجان غربی از ایل سرافراز هرکی در منطقه دشتبیل اشنویه گرفته تا ایل غیور منگور مهاباد در دفاع از ارزش‌های نظام اسلامی و در دوران پس از انقلاب در کتاب تاریخ ایران به صورت کامل ثبت و ضبط شده است؛ اما دشمنان به دنبال ایجاد آتشی هستند که مردمان عزیزمان در مناطق کردنشین را هدف گرفته است.
بدون تردید، در منظومه فکری نظام جمهوری اسلامی ایران و سیره رهبر معظم انقلاب، مردم هموطنان کردمان همواره با احترام و صداقت مورد خطاب قرار گرفته‌اند؛ اما برخی افراد و جریان‌ها با تحریک گروهک‌های خارجی در این مناطق آب بر آسیاب دشمن ریخته و در جورچین دشمن بازی می‌کنند که بازی آنها نتیجه‌ای جز کمک‌رسانی به جبهه ظلم و استکباری آمریکا، رژیم صهیونیستی و سعودی را در پی نداشت.
بدون تردید، وضعیت ایران بسیار قدرتمندتر، توسعه‌یافته‌تر و به مراتب پایدارتر از چهار دهه قبل است و اگر کشوری در ابتدای سازمان‌یابی سیاسی خود در دوران پس از انقلاب توانسته بر معاندان و منافقان تا بن دندان مسلح خود فائق آید، پس اکنون نیز با تجربه‌های چهل ساله و قابلیت‌های مختلف خود در عرصه‌های گوناگون، به راحتی خواهد توانست برخی از ناملایمات سیاسی و اجتماعی را با موفقیت پشت سر بگذارد؛ اما سؤال این است که از این پس چگونه باید سیاست کرد؟
واقعیت این است که در روزهای اخیر گذر از حد اعتراض اجتماعی به محدوده آشوب امنیتی به وضوح در برخی از شهرستان‌های درگیر، مشاهده می‌شود و خطوط خودی و غیرخودی نیز بسیار آشکارتر از آن است که به گفتن نیاز داشته باشد. نیک می‌دانیم که امروزه، امنیت، بهترین آورده نظام برای تمامی اقوام ایرانی و به ویژه هموطنان کرد زبان ماست. واقعیت این است که هیچ کس منکر برخی کاستی ها و ناکارآمدی‌ها نیست. نظام اعتراض را حق یک شهروند می‌داند و با ساحت‌های سیاسی و اجتماعی آن نیز هیچ مشکلی ندارد؛ اما اگر این اعتراضات بهانه‌ای برای تخریب ساحت امنیت جغرافیایی و مرزی و ملی ما بوده و به آشوبی امنیتی تبدیل شود، دیگر داستان فرق می‌کند.
همگان نیک می‌دانیم و عده‌ای از نخبگان قومی نیز خوب میدانند که اگر این حد و اندازه‌ـ حفظ حدود امنیت سرزمینی‌ـ نیز کمرنگ‌تر شود، کدام سرنوشت به سراغ ما خواهد آمد؟ مروری بر خاطرات دوران پهلوی و نگاهی به وضعیت فعلی کردها در ترکیه، عراق و سوریه گواهی بر این مدعاست که نظام جمهوری اسلامی تا حد توان، بیشترین و بهترین حافظ آرامش و منافع کردها بوده و جایگاه مطلوبی را برای قوم کرد در خاورمیانه، در مقایسه با دیگران به ارمغان آورده است.