هفته گذشته، سرانجام لایحه بودجه 1402 به مجلس رسید. عرف اداری و رسانه‌ای هم اینطور است که بلافاصله پس از تقدیم لایحه بودجه، همه ذره‌بین به دست می‌گیرند و جزئیات دخل و خرج احتمالی سال آینده هر دستگاه را بیرون می‌آورند؛ دخل و خرجی که تجربه نشان داده است، در کمیسیون تلفیق و صحن مجلس و البته با چانه‌زنی‌ها و لابی‌های مختلف بیشتر هم می‌شود. یکی از دستگاه‌هایی که بودجه آن برای خودش و ناظران بیرونی مهم است و زیر ذره‌بین می‌رود، سازمان صدا و سیماست. سال گذشته، بودجه رسانه ملی در مقایسه با سال 1400، حدود 56 درصد رشد داشته و گویا در لایحه بودجه سال آینده هم وضع صدا و سیما چندان بد نیست. بر اساس بررسی‌های اولیه، لایحه بودجه سال 1402 با سقف کلی 5261 هزار میلیارد تومان در دولت بسته شده که در مقایسه با سال جاری، حدود 1502 هزار میلیارد تومان افزایش داشته است. بررسی جداول بودجه هم نشان می‌دهد، این افزایش در بودجه صداوسیما در سال 1402 بیش از 42 درصد نسبت به سال جاری است. در قسمت ماده واحده و جداول کلان منابع و مصارف بودجه، سهم هر دستگاه سیاستگذار از بودجه به تفکیک سازمان‌های زیرمجموعه آن مشخص شده است؛ در این میان، برای صدا و سیما به منزله یک دستگاه سیاستگذار که زیرمجموعه‌ای برای آن معرفی نشده، بیش از 7938 میلیارد تومان درنظر گرفته شده است. هرچند اعتبارات دستگاه‌های فرهنگی، از جمله رسانه ملی، در مقایسه با غول‌های رسانه‌ای دنیا ـ که صبح تا شب به طراحی علیه ملت ایران مشغولند ـ رقم چشمگیری نیست؛ اما این بودجه در مقایسه با اعتبارات خیلی از دستگاه‌های فرهنگی، رقم امیدوارکننده‌ای است؛ به ویژه اینکه در حال حاضر، جهت‌گیری کلی حرکت دولت و مجلس، با رسانه ملی همسوتر از گذشته است و دیگر نگرانی‌هایی، مانند «گروگان‌گیری بودجه» وجود ندارد؛ بنابراین، دور از واقعیت و انصاف نیست که با یک تلنگر جدی به مدیران رسانه ملی، اعتبارات پیشنهادی و احتمالاً مصوب رسانه ملی برای 1402 را به نوعی «بودجه اتمام حجت» با صدا و سیما بنامیم و انتظار داشته باشیم مدیران و برنامه‌ریزان این دستگاه حساس، با درک واقعیت‌های جامعه و نیازهای انقلاب اسلامی و شکستن برخی کلیشه‌های مدیریتی و حلقه‌های بسته تیمی، به تولید آثار فاخری دست بزنند که منجر به آشتی طیف وسیع‌تری از مخاطبان با رسانه ملی‌شان شود.