«استقلال سیاسی» یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های ارزیابی قوت حکمرانی در نظام‌های سیاسی است؛ اما فارغ از هر معیاری برای ارزیابی این اصل مسجل است که حکومت‌های دست‌نشانده از استقلال سیاسی درونی محرومند و این بیگانگان هستند که استقلال را در این رژیم‌ها معین می‌کنند. حکومت پهلوی نیز از جمله حکومت‌هایی بود که با دخالت بیگانگان در این سرزمین شکل گرفت. بنابراین، می‌توان نمونه‌های فراوانی را از نبود استقلال سیاسی در این دوره مشاهده کرد.