تقویم تاریخ انقلاب اسلامی به دنبال جریان اختلافات سران قوای حاکم جمهوری اسلامی در اوایل سال ۱۳۶۰ برای آیندگان تاریخ ایران هم آموزه و درس بود و هم عبرت.
در جریان جنگ و آشوب‌های خیابانی که روز به روز اوضاع عمومی وخیم‌تر می‌شد و در مرکز کشور به حد تأسف‌باری رسیده بود، نشریات و رسانه‌ها مملو از اخبار و تحلیل‌های تشنج‌آفرین بودند؛ از طرفی در میدان درگیری زد وخوردهای گروهک‌ها و کشف خانه‌های تیمی امنیت را به مخاطره انداخته بود. چون با راه‌اندازی غائله ۱۴ اسفند ۱۳۵۹ تا اواخر اردیبهشت ۱۳۶۰ اختلافات سران به سمتی می‌رفت که فرصت‌های سوءاستفاده برای گروهک‌ها به ویژه منافقین بیشتر فراهم می‌شد. منافقینی که به دروغ خودشان را مجاهدین می‌نامیدند؛ با ترفندی طرحی را در دستور کار خود قرار دادند؛ به گونه‌ای که بار دیگر بتوانند از امام خمینی(ره) نظر تأیید بگیرند. آنها به این فکر افتادند که از مهر و عطوفت پدرانه امام(ره) استفاده کنند تا مواضع ایشان را به طرف خودشان جلب کنند. در این زمینه، نامه‌ای بلندبالا خطاب به امام(ره) تنظیم کردند که در آن از ایشان درخواست ملاقات حضوری کرده بودند. در بخشی از این نامه آمده است: «کافی است که به عرض برسانیم طی دو سال گذشته حدود ۵۰ نفر از ما و من جمله ظرف چهل روز گذشته در همین رابطه ۱۴ تن از ما به خاک و خون کشیده شده و صد برابر تیر با سلاح‌های گرم و سرد مجروح گردیده‌اند و این در حالی است که چند صباحی بیشتر از اعلام حاکمیت قانون نگذشته و تازه هنوز سربازان متجاوز عراقی قسمت‌هایی از خاک میهن ما را در اشغال خود دارند و... .
چنین وضعیتی در مسائل سیاسی و اقتصادی کشور که بحرانی بودن اکید آنها بیش از همه معرف حضور شخص آن حضرت است، این گمان را ایجاد می‌کند که دست‌های به خصوصی در کار است تا با ادامه این وضعیت کشور را هرچه سریع‌تر دستخوش اختلافات و منازعات روزافزون درونی بگردانند. در فحوای همه تحولات متوجه یک خط جنگ‌افروز و جنگ‌طلب داخلی شدیم و آن را صراحتاً با دادستان کل کشور مطرح نمودیم؛ به نحوی که امروز آقای موسوی‌اردبیلی می‌تواند در محضر شما شهادت بدهد که سال گذشته تقریباً در همین ایام طی دادخواهی‌های متعدد که از ایشان در مقام دادستان کشور نمودیم، مهم‌ترین سؤال ما این بود که آیا خط کلی جنگ داخلی است یا خیر؟ و البته ایشان پیوسته چنین خطی را نفی نموده و حاکمیت قانون را وعده می‌داد و...»
البته منافقین در تاریخ دوم اردیبهشت ماه هم نامه‌ای به وزیر کشور وقت ارسال کرده بودند؛ اما امام راحل در تاریخ ۲۱ اردیبهشت طی سخنانی با صراحت به آنها جواب دادند و فرمودند: «آنهایی که اینطور با قلم‌های‌شان علاوه بر تفنگ‌های‌شان با ما معارضه دارند، ما به آنها کراراً گفته‌ایم و حالا هم می‌گوییم که مادامی که شما تفنگ‌ها را در مقابل ملت کشیده‌اید؛ یعنی در مقابل اسلام با اسلحه قیام کرده‌اید، نمی‌توانیم صحبت کنیم و نمی‌توانیم مجلسی داشته باشیم. شما اسلحه‌ها را زمین بگذارید و به دامن اسلام برگردید. اسلام شما را می‌پذیرد. »