سرانجام پس از یک سلسله اقدامات دیپلماتیک و در پی برگزاری دو نشست منطقه‌ای (قاهره و مسکو) در هفته گذشته، روابط منطقه‌ای سوریه وارد مرحله جدیدی شد؛ مرحله‌ای که بسیاری از تحلیلگران و صاحب‌نظران سیاسی، ورود به آن را نشانه پیروزی ملت و دولت سوریه بر انواع مداخله‌جویی‌ها و خصومت‌ورزی‌های استکباری و ارتجاعی 12 سال گذشته دانستند و از آن با عنوان آغاز فصلی نوین در مناسبات منطقه‌ای و جهانی سوریه یاد کردند. وزرای امور خارجه کشورهای عضو اتحادیه عرب در نشست فوق‌العاده خود در قاهره (17 اردیبهشت) از توافق با بازگشت سوریه به صندلی‌اش در این اتحادیه سخن گفتند و وزرای امورخارجه ایران، سوریه، روسیه و ترکیه در نشست مسکو (19 اردیبهشت) برضرورت پایان دادن به مداخلات ترکیه در سوریه و عادی‌سازی روابط دو کشور تأکید کردند و این به معنای یک اجماع کم‌سابقه منطقه‌ای برای پایان دادن به مداخلات و سیاست‌های توطئه‌آمیزی 12 ساله‌ای بود که بدترین و خشونت‌بارترین نوع تروریسم را در سوریه باعث شد و موجبات شدیدترین ناامنی‌ها را در منطقه فراهم کرد. درباره علل و ریشه‌های پیدایش این مرحله نوین در روابط خارجی و منطقه‌ای سوریه، بیش از هرچیز باید به عزم و اراده ملت و دولت این کشور که در مواجهه با سیاست‌ها و مداخلات براندازانه، بیشترین استواری و مقاومت را از خود نشان دادند و با کمک هم‌پیمانان‌شان، آمران و مجریان این مداخلات را به عقب‌نشینی و تجدیدنظر در سیاست‌های‌شان ناگزیر کردند، اشاره کرد. البته تغییر شرایط جهانی، کاهش قدرت غرب در پیشبرد سیاست‌ها و برنامه‌هایش در منطقه غرب آسیا نیز از علل دیگر ورود سوریه به مرحله نوین و آغاز فصلی نوین در روابط منطقه‌ای این کشور ذکر شده است؛ عللی که در یک تجزیه و تحلیل ساده، تأثیرپذیری و حتی پیدایش آن هم به اقتدار جبهه مقاومت و موفقیت‌های شگفت‌انگیزش در تغییر موازنه نظامی و معادلات سیاسی به زیان آمریکا، انگلیس و متحدان غرب باز می‌گردد. بنابراین، اگر اتحادیه عرب از سیاست 12 سال پیش خود در اخراج سوریه، به سیاست دعوت از سوریه به بازگشت به صندلی‌اش در این اتحادیه روی می‌آورد، مفهومی جز یک عقب‌نشینی و تجدیدنظر غیر افتخارآمیز نداشته و نخواهد داشت. همچنان که برخی از تنش‌زدایی‌های دیگر در روابط منطقه‌ای نیز حاصل ایستادگی کشورهای محور مقاومت بر مواضع اصولی خود و تجدید نظر کشورهای متخاصم در سیاست‌های منطقه‌ای‌شان است و به بن‌بست رسیدن خصومت‌ورزی‌های متکی به جریان‌های تکفیری‌ـ تروریستی را به خوبی به نمایش می‌گذارد. در مرحله جدید و در حالی که کشورهای اخراج‌کننده سوریه از اتحادیه عرب در حال بازگشایی سفارت‌خانه‌های‌شان در دمشق هستند، قاعدتاً ترکیه نیز ناگزیر خواهد بود تا بر اساس توافق صورت گرفته در نشست چهارجانبه مسکو، از ادامه دست‌اندازی به مناطق شمالی سوریه دست بردارد و براساس این توافق به تمامیت ارضی سوریه احترام گذاشته و با سیاست پایان دادن به تحرکات تروریستی در این کشور همراهی کند.