تقویم انقلاب اسلامی در بهار سال 1360 جریان ملتهبی را میگذراند. گروهک منافقین با ترفندهایی دنبال امتیاز گرفتن از امام خمینی(ره) بود، اما امام راحل با صراحت و قاطع فرمودند: «تا زمانی که اسلحههایتان را زمین نگذارید و تحویل ندهید، ملاقات و مذاکرهای هم نداریم.» این جریان توطئهگر وقتی با این شکست روبهرو شد، طرح منافقانه دیگری را دنبال کرد که به رفراندوم «بنیصدرـ رجوی» معروف شد. روزنامه انقلاب اسلامی وقت که متعلق به بنیصدر بود، در تاریخ 1360/2/30 با تیتر درشت درج کرد: «برای خروج از بنبست سیاسی کنونی سالمترین راه بدون بحران این است که همه موافقت کنند به مردم مراجعه کنیم و با رأی عمومی آنچه باید بشود، بشود.» صبح روز بعد «مسعود رجوی» سرکرده گروهک منافقین نامه بلندبالایی را نوشت که محتوا و لحن نامه نشان میدهد، بنیصدر تحت نفوذ منافقین خلق عمل کرده است. در بخشی از آن نامه آمده است: «پس از سلام مقدمتاً تبریکات خود را به مناسبت ارائه تز رفراندوم به اطلاع میرسانم.» رجوی پس از توهین و اهانت به برخی از مسئولان نظام در ادامه نوشته است: «به این ترتیب آقای دکتر[منظور بنیصدر است] شما تا این تاریخ از قضا دقیقاً آلنده ایران هستید، نه، پینوشه و...» در واقع این پاسخ به شعار مردم بود که شعار میدادند: «پینوشه، پینوشه ایران شیلی نمیشه.» رجوی در ادامه این نامهاش خطاب به بنیصدر میگوید: «هیچکدام از حضرات را یارای حذف رسمی شما نیست؛ چراکه به طور مضاعف متضرر خواهند شد.» رجوی از بنیصدر میخواهد مردم را به راهپیمایی به سوی جماران دعوت بکند. برای آنها معلوم بود مردم اگر هم به درخواست آنها پاسخ بدهند، با شعارهای حمایت از امام و حزبالله خواهد بود. از نکات اعجابانگیز در این نامه این است که رجوی به بنیصدر پیشنهاد میکند که از امام خمینی(ره) بخواهد تا مردم شعارهایی به نفع امام و حزبالله ندهند. البته نفاق این گروهک زوایای دیگری هم دارد که در ادامه همین نامه از پیش طراحیشده آمده است: «البته ارجحتر و بهتر، راهپیمایی آرام و بدون تظاهر تا جماران پس از کسب اجازه از مقام رهبری است، که طبعاً میلیونها نفر را با خود خواهد داشت، مخصوصاً اگر حضرت آیتالله هر گونه تظاهر و شعارهای حزباللهی و روحاللهی و امثال ذالک را قدغن فرمایند و...» اینها با خیال خوش خود گمان کردند که امام خمینی هم ترفندهای خیالی آنها را میپذیرند. امام خمینی(ره) در یک واکنش تند انقلابی پاسخ توطئه رفراندوم آنها را دادند: «شماها به بنبست رسیدهاید، بگویید خوب چه بکنیم، بگذارید اسلام نباشد تا ما باشیم، بگذارید ایران نباشد شما ایستادهاید تا پای اینکه ایران نباشد، دست بردارید از فضولیها، برای خدا کار کنید و... . اگر پایتان را از اسلام کنار بگذارید، این طلبهای که اینجا نشسته با کمال قوا با شما مخالفت میکند و همه ملت، [ملت] اسلام را میخواهند و... آقای رئیسجمهور حدودش در قانون اساسی چه هست، یک قدم آن ور بگذارد، من با او مخالفت میکنم. اگر همه مردم هم موافق باشند، من مخالفت میکنم.» پاسخ امام(ره) در تاریخ 1360/3/6 در صحیفه امام به طور کامل درج شده است.