«نفوذ عظیم امام خمینی بر روی یک ملت، نفوذی بی‌سابقه و بی‌نظیر (است) که از هفتاد سال پیش به این طرف در تاریخ ایران، همانند نداشته است.» این تعبیری است که از مهندس مهدی بازرگان در وصف رابطه امام(ره) و امت ثبت شده است.
حضرت امام خمینی(ره) هنگام ورود به کشور در بهشت زهرای تهران در جوار شهدای انقلاب و هزاران استقبال‌کننده، قدرت مردمی خود را به رخ رژیم کشیدند و با همین پشتوانه رژیمی را سرنگون کردند که مستظهر به حمایت قدرت‌های بزرگ جهانی بود. پیوند امام(ره) و مردم پیوندی صوری و فرمالیته و برخاسته از عوام‌فریبی و موج‌سواری بر احساسات مردم نبود؛ بلکه پیوندی عمیق بود که از مبانی فکری و جهان‌بینی توحیدی او برخاسته بود.
مردم‌سالار بودن تفکر حضرت امام(ره) را می‌توان در ابعاد گوناگون نظرات و تصمیمات ایشان مشاهده کرد. به واقع، هم سبک زندگی امام سبکی مردمی و مشابه با مردم کوچه و بازار بود و هم مرام ایشان در امر حکومت، مرامی مردم‌سالارانه بود و هم کلام و باورهای‌شان بر اعتباربخشی و اعتماد به مردم شکل گرفته بود. امام از میان مردم برخاسته بودند و مانند آنان می‌اندیشیدند و رفتار می‌کردند و به تمامی معنای کلمه «مردی از جنس مردم بود» و به همین دلیل بود که این باور و تعلق به ملت یک‌سویه نماند و مردم نیز امام(ره) را با همه وجود هم باور کردند و به او تعلق یافتند و حاصل این رابطه دوسویه همان چیزی است که در بسیاری از نظام‌های دموکرات جهان نمی‌توان نمونه آن را یافت!
حضرت امام(ره) در آستانه شکل‌گیری مجلس خبرگان قانون اساسی با صراحت اعلام می‌دارند، اعضای این مجلس تنها وکیل ملت بوده و قانون تدوین شده باید به تأیید ملت برسد؛ چرا که «میزان رأی ملت است، ملت یک وقت خودش رأی می‌دهد، این اساس، یک وقت یک عدهای را تعیین میکند که آنها رأی بدهند، آن در مرتبه دوم صحیح است، والا مرتبه اول، حق مال خود ملت است.» (1358/3/25)
در جریان انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی نیز بار دیگر شاهد تعابیر ناب و اظهارات مردم‌سالارانه حضرت امام(ره) هستیم که به صراحت بر اعتبار رأی اکثریت مردم تأکید کرده و ولایتی را در عرصه سیاسی برای ملت نمی‌پذیرند. ایشان در دیدار با نمایندگان منتخب مردم در مجلس خبرگان با صراحت خطاب به آنان می‌گویند: «اکثریت هر چه گفتند آرای ایشان معتبر است، ولو به خلاف، به ضرر خودشان باشد. شما ولی آنها نیستید که بگویید که این به ضرر شماست ما نمیخواهیم بکنیم. شما وکیل آنها هستید؛ ولی آنها نیستید. بر طبق آن طوری که خود ملت مسیرش هست.»(135/5/27)
این تعابیر به خوبی جایگاه رفیع مردم را در اندیشه حضرت امام(ره) نشان می‌دهد و حکایت از آن دارد که رأی نخبگان برتر از رأی ملت نیست و در نهایت این مردم هستند که باید برای سرنوشت خود تصمیم بگیرند!