مهدی سعیدی / خردادماه سال ۱۳۶۱ بود که پس از فتح خرمشهر، بحث جدیدی میان فرماندهان نظامی و صاحب‌نظران و دست‌اندرکاران اداره جنگ شکل گرفت که در مواجهه با دشمن متجاوز بعثی چه راهبردی را باید در پیش گیریم؟ آیا می‌توان در تداوم آزادسازی‌های سرزمینی برای تنبیه متجاوز به خاک عراق نیز وارد شد و دشمن را تا خاک خودش دنبال کرد؟ و در نهایت این سؤال راهبردی که چگونه می‌توان به جنگ پایان داد و آن را به صلحی پایدار تبدیل کرد؟