یکی از مطالبات مهم مردم از دولت‌ها کاهش و تک‌رقمی کردن نرخ تورم است؛ چرا که افزایش تورم از جنبه‌های گوناگونی روی اقتصاد و معیشت و حتی آینده مردم مؤثر است، به همین دلیل کاهش تورم دغدغه و مطالبه مهمی به شمار می‌آید که باید به نتیجه برسد.
آنچه در این موضوع حائز اهمیت است، اینکه تورم معلول سیاست‌ها و مدیریت‌های نسبتاً ضعیفی است که در طول سال‌های گذشته در بخش‌های گوناگونی، اعم از بانکی تا بودجه‌ای داشته‌ایم، یعنی تورم خود به خود ایجاد نمی‌شود، بلکه مسائلی خالق تورم و عامل بالا رفتن مدام نرخ تورم می‌شوند که با سیاست‌های درست باید مانعی در برابر آنها قرار داد.
برای نمونه، وقتی بانک‌ها پول خلق می‌کنند، تورم ایجاد می‌شود. با نبود نظارت بر خلق پول در نظام بانکی این موضوع تشدید می‌شود، از طرفی با وجود تورم، بهره‌وری از اقتصاد رخت بر می‌بندد.
تورم در اقتصادهایی که امضای طلایی به آزادی کسب‌وکار ترجیح داده می‌شود، رشد می‌کند؛ به همین دلیل یکی از اضلاع مهم رشد و بهره‌وری و اصلاح وضعیت اقتصاد ایران را که بخشی از آن کاهش تورم است، باید به مبارزه قاطعانه با فسادی که امضای طلایی می‌آفریند، ربط داد و کار را از رد کردن و خط بطلان کشیدن بر رانت‌هایی آغاز کرد که تفاوت طبقاتی عجیبی ایجاد می‌کند.
به نظر می‌رسد، امروز دولت در راستای کاهش رانت و از بین رفتن رانت‌هایی که در چند حوزه وجود دارد، باید اقداماتی اساسی صورت دهد تا چالش‌های پایداری که طی سال‌های اخیر ریشه‌دار شده، کم کم و به تدریج خشک شوند و عرصه برای استفاده از ظرفیت‌هایی که بهره‌وری را در اقتصاد ایران افزایش می‌دهد، باز شود.
با آنکه در برنامه‌های توسعه‌ای، مانند برنامه هفتم توسعه و برنامه‌های پیشین بارها به رشد 8 درصدی اشاره شده؛ اما رشد در این رقم تا کنون حاصل نشده است. باید اذعان شود اقتصاد ایران استعداد بسیار بالایی برای رشدهایی به مراتب بیشتر از این رقم را دارد؛ اما چون تا کنون در ریل مدیریت بهره‌ورانه حرکت نکرده و قیمت‌گذاری‌ها و دستوری عمل کردن‌ها همواره وجود داشته، اقتصاد را از ریل ظرفیت‌های واقعی خود دور کرده و مانع از تحقق رشد اقتصادی شده است، به این خاطر اقتصاد ایران باید وارد ریل درست شود تا شاهد جذب سرمایه‌های خارجی و فرار نکردن سرمایه‌های داخلی باشد.
دولتمردان باید به این موضوع مهم واقف باشند که در اقتصادی که قیمت‌گذاری می‌شود و دستور از بالا به پایین به بخش‌های گوناگون صنایع و خدمات داده می‌شود، سرمایه‌گذاری شکل نمی‌گیرد و از ظرفیت‌های اقتصادی که رشدآور هستند، به درستی استفاده نمی‌شود.