پس از عزل بنی‌صدر از فرماندهی کل نیروهای مسلح، جریان‌ها و گروهک‌های سیاسی شکست‌خورده، مانند جبهه ملی، نهضت آزادی، جریان روشنفکری بیمار، منافقین خلق، جنبش‌ها، گروه‌های کمونیستی در مجموع خودشان را در یک سازماندهی جدیدی در راستای براندازی نظام جمهوری اسلامی می‌دیدند و می‌کوشیدند شکست‌های خودشان را به‌گونه‌ای پوشش دهند و جبران کنند. برای نمونه، جبهه ملی به بهانه تصویب لایحه قصاص غائله‌ای را سامان داد و صبح روز 25 خرداد 1360 اعلامیه‌ای صادر و مردم را در عصر آن روز علیه لایحه قصاص به راهپیمایی دعوت کرد. مسیر این راهپیمایی از خیابان انقلاب تا دانشگاه تهران تعیین شده بود تا همانند غائله 14 اسفند 1359 رقم بخورد؛ اما امام خمینی(ره) که بوی این توطئه به مشام‌شان خورده بود، صریحاً موضع گرفتند و در دیداری که صبح همان روز در جمع علما و روحانیون مازندران و جمعی از اقشار مردم سیستان و بلوچستان داشتند، به طور قاطع شرکت در راهپیمایی به دعوت از جبهه ملی علیه لایحه قصاص را نفی کردند و جبهه ملی را «مرتد» خواندند و به نهضت آزادی توصیه کردند، طریق خود را مشخص کند. در واقع آن روز، روز سختی برای امام(ره) بود و این نگرانی به خوبی در بیان امام(ره) آشکار است. ایشان سخنرانی‌ای را ارائه دادند که سراسر درد و رنج و غم بود. در قسمتی از آن هم نصایح بود که فرمودند: «من متأثرم که اینها با دست خودشان گورشان را کندند. من نمی‌خواهم این‌طور بشود. من حالا هم توبه را قبول می‌کنم. اسلام توبه را قبول می‌کند، جبهه ملی محکوم به ارتداد است و نهضت آزادی هم همین بعدازظهر از رادیو اعلام کند این اطلاعیه جبهه ملی کفرآمیز است. در تمام طول سلطنت رضاخان و محمدرضا چنین جسارتی به اسلام نشده است. به این آقا [منظور بنی‌صدر] گفتم بعضی از این افراد که دور تو جمع شده‌اند، گرگ‌هایی هستند که تو را به فنا می‌دهند. گوش نکرد. حالا هم دیر نشده. آقایانی که متدین هستند، اعلام کنند این دعوت و راهپیمایی به ضد اسلام است.»
بعدازظهر روز 25 خرداد طیف ضدانقلاب نه چندان فراوان به خیابان انقلاب آمدند؛ اما ساکت و آرام و بدون برنامه، شعار و حتی یک برگ تراکت بودند. در آن لحظه طوفان حزب‌الله فرا رسید و شعار «ملی‌ها کوشند؟ سوراخ موشند» جاری شد و دیگر صدایی علیه لایحه قصاص درنیامد. بنی‌صدر که از همه راه‌ها رانده و از همه جا مانده بود، باز هم نتوانست از آخرین فرصتی که امام(ره) برای او فراهم کرده بود، بهره بگیرد؛ لذا نامه‌ای از دفتر ریاست‌جمهوری در ساعت 14 همان روز در اختیار خبرگزاری قرار داد و خطاب به امام(ره) با لحن انتقادی نوشت: «اگر دادستان انقلاب که هیچ یک از شرایط قاضی در او جمع نیست برخلاف قانون اساسی و قانون مطبوعات روزنامه‌ها را توقیف کرد، باید نگوییم چرا خلاف قانون عمل می‌کند یا خیر؟و... .»
منافقین و ضد انقلاب در خیابان‌ها حادثه می‌آفریدند و با حمایت علنی از بنی‌صدر، خشونت‌گرایی را همواره رواج می‌دادند و عده‌ای از مردم عادی را به اسم حزب‌الله با تیغ موکت‌بری مجروح می‌کردند.