چند روز پیش، انتشار یک طرح گرافیکی در فضای مجازی با موضوع تبلیغ سوسیس بندری، سر و صدای بسیاری به پا کرد. این طرح توهین‌آمیز که در آن از چادر و روبنده زنان خطه جنوب بر روی سوسیس بندری استفاده شده، هم توهین به اصل حجاب و پوشش ملی و بومی زنان نجیب ایران‌زمین است و هم زیر سؤال بردن شخصیت و حرمت زن. هرچند شرکتی که نام آن در تبلیغات این محصول برده شده، با انتشار اطلاعیه رسمی اعلام کرد، انتشار این طرح بدون اطلاع و موافقت آنها و از سوی خود طراح صورت گرفته، اما به هر حال چیزی از ناراحتی مخاطبان کم نشد. پیش از این هم، چندین بار استفاده ابزاری و توهین‌آمیز از تصاویر زنان در تبلیغ برخی کالاها، با انتقاد مردم، به ویژه فعالان فرهنگی و فضای مجازی مواجه شده بود؛ از جمله، استفاده توهین‌آمیز از تصویر یک زن جوان در تبلیغ سنگ و شیرآلات سرویس بهداشتی!
هرچند این رفتار ناهنجار تبلیغاتی تاکنون در کشور ما فراگیر نبوده و هر بار هم با واکنش‌های تند مواجه شده، اما مسئله اینجاست که اگر فکر اساسی برای این رفتار ناصواب نشود، فراگیر خواهد شد و همان وضعیتی به وقوع خواهد پیوست که چندین دهه است در غرب جریان دارد و ما به درستی، آن را یک جریان ضدفرهنگی می‌دانیم. در واقع، غفلت و ساده‌‌انگاری ناظران و متولیان حوزه تبلیغات سبب شده است تا به صورت تدریجی و خزنده، این قبح‌شکنی صورت بگیرد؛ آن هم در جامعه‌ای که بر اساس آموزه‌های ملی و دینی، برای زن شخصیتی ارزشمند و متعالی قائل است که به فرموده امام راحل(ره)، مرد از دامن او به معراج می‌رود.
اما در مقابل این حرکت خزنده چه باید کرد؟! به نظر می‌رسد، دو اقدام در این حوزه لازم است؛ نخست، بازدارنده کردن قوانین و مقررات، به گونه‌ای که هزینه استفاده تبلیغاتی و توهین‌آمیز از زنان را به شدت بالا ببرد و دوم، حرکت ایجابی تقابلی. راهکار دوم، به مراتب مهم‌تر و مؤثرتر است؛ به گونه‌ای که اگر برای معرفی گوهر وجودی زن و دختر ایرانی و مسلمان، کار هنری فاخر، جذاب، به موقع و گسترده انجام شود، فضای عمومی جامعه به سمتی خواهد رفت که دیگر کسی به خودش جرئت توهین به زن ایرانی را نخواهد داد.