روز 24 تیر 1356 به دستور امیراسدالله علم، وزیر دربار، مبلغ 50 هزار دلار به «لسلی بلانک» نویسنده زن انگلیسی که در حال نگارش کتابی متملقانه در شرح زندگی فرح پهلوی بود، پرداخت شد. لسلی بلانک یک تاریخ‌نگار و جهانگرد بود و در سال‌های حیات خود دست کم 14 عنوان کتاب درباره زندگی‌نامه افراد به رشته تحریر درآورد. بلانک کتاب «فرح؛ شهبانوی ایران» را در آستانه انقلاب اسلامی ایران به چاپ رساند. «پرویز راجی» آخرین سفیر شاه در لندن در خاطرات خود با عنوان «خدمتگزار تخت طاووس» به این اقدام «علم» اشاره کرده است. وی در گزارش روزشمار 24 تیر 1356 در این باره نوشته است: «وزیر دربار این طور تشخیص داده که انتشار این کتاب می‌تواند هدیه جالبی برای تقدیم به شهبانو باشد»؛ اما کار نگارش کتاب به آنجا می‌رسد که نویسنده با وجود دریافت مبالغ هنگفتی اظهار غبن می‌کند و شهرت و آبروی خود را در خطر می‌بیند! همان سفیر در خاطرات روز 1356/4/30 عیناً چنین می‌نویسد: «خانم لسلی بلانک به سفارتخانه آمد و گفت کتابی را که درباره شهبانو نوشته به پایان برده است، ولی ضمناً خوب می‌داند که پس از انتشار کتاب متهم خواهد شد که نویسنده‌ای مزدور است و شهرت خود را به پول فروخته است» پرویز راجی پیش از این در گزارش روزشمار 19 بهمن 1355 نوشته بود: «خانم لسلی بلانک به سفارتخانه آمد تا مشروبی بخوریم و راجع به کتاب بحث کنیم.» لسلی بلانک معتقد بود: «این کتاب به دلیل افراط در تعریف و تمجید از شهبانو به صورت کسل‌کننده‌ای در خواهد آمد.» همچنین می‌گفت: «هر موقع مأموریت خود در نوشتن چنین کتابی را برای دوستانش بیان کرده، بلافاصله با این سؤال مواجه شده که چرا قصد دارد این همه محاسن برای ملکه کشوری قائل شود که در آنجا برای شکنجه دادن زندانیان، آنها را به تختخواب فلزی داغ می‌بندند و سرخ می‌کنند؟!» گویا در خارج از ایران مسابقه‌ای در اخاذی با عنوان نوشتن کتاب برای خاندان سلطنت وجود داشته و سفرای ایران در کشورهای اروپا معمولاً دلالی این کار را عهده‌دار بوده‌اند. همین پرویز راجی در یادداشت مربوط به ۲۸ تیر 1356 می‌نویسد: «امروز با جرج وایدن فله در سفارتخانه ناهار خوردم که او پس ازمقداری گفت‌وگو راجع به مسائل بین‌المللی صحبت را به اصل موضوع کشاند و رغبت خود را به نوشتن کتابی درباره شاه اعلام کرد. «وایدن فله» می‌گفت: چنانچه با او همراهی شود می‌تواند کتابی درباره شاه بنویسد که همتای کتاب «ادگار استو» درباره «مائو» باشد با نام ستاره‌ای بر فراز ایران!»