صفحه نخست

بین الملل

سیاسی

چند رسانه ای

اقتصادی

فرهنگی

حماسه و جهاد

آذربایجان غربی

آذربایجان شرقی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران بزرگ

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

کهگیلویه و بویراحمد

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صبح صادق

صدای انقلاب

محرومیت زدایی

صفحات داخلی

صبح صادق >>  جبهه >> یادداشت
تاریخ انتشار : ۲۱ مرداد ۱۴۰۲ - ۱۷:۴۶  ، 
شناسه خبر : ۳۴۹۷۲۱

ساعت، چهار صبح دهمین روز از مرداد ماه سال 1366 را نشان می‌داد که شیپور سنگین‌ترین نبرد در ارتفاعات میمک در دوره هشت ساله دفاع مقدس با رمز «یا اباعبدالله الحسین(ع)» زده شد. عملیات نصر 6 با تلاش رزمندگان نیروی زمینی ارتش به مرحله اجرا درآمد. کسی نمی‌دانست که این عملیات قرار است نفس دشمن بعثی را به شماره بیندازد. قوای ایرانی هر چند تجهیزات نظامی دست بالایی را برای مقابله جمع و جور نکرده بودند؛ اما با توکل بر خدا و امیدی وافر دست پر در میدان حاضر شده بودند.
همان ابتدا می‌شد شدت درگیری را حدس زد؛ شش تیپ از نیروی زمینی ارتش در برابر بیش از حدود 15 تیپ عراقی، آن هم در یک منطقه محدود نیمه کوهستانی. از دور که نگاه می‌کردی، برد قطعی با بعثی‌ها بود؛ اما قوای دلاور نیروی زمینی این را نمی‌خواستند و رزمندگان اسلام آمده بودند تا دستی روی محاسبات ببرند و همه معادلات را به هم بریزند.
هدف از این عملیات بیرون راندن بقایای بعثی‌ها از منطقه عملیاتی میمک و سر جای خود نشاندن نیروهای بعثی بود. این اقدامات رزمندگان اسلام یک نتیجه مهم دیگر هم داشت و آن، تودهنی محکم به شرارت‌‌های آمریکا در خلیج‌فارس بود. آمریکایی‌ها کینه کرده بودند و پشتیبانی از تجاوزات صدام را به 24 فروند افزایش دادند که دلیل آن افتضاحی بود که یک ماه رقم زده بودند. تیرماه سال 1366 چهار ناوشکن آمریکایی وقتی نفتکش غول‌پیکر کویتى بریجتون را اسکورت می‌کردند، به یک مین دریایی برخورد می‌کنند؛ چند دقیقه بعد پس از مخابره این خبر به کاخ سفید، «فرانک کارلوچى» مشاور امنیت ملی رونالد ریگان، پرزیدنت را از خواب بیدار می‌کند و بدون مقدمه‌چینی به او می‌گوید: «یکى از نفتکش‏ها را زدند.» همین ضرب شست کافی بود تا هیبت پوشالی آمریکا بریزد.
برگردیم به ماجرای عملیات نصر؛ اهمیت مواضع از دست رفته در حمله بعثی‌ها ایجاب می‌‌کرد که به هر شکل ممکن دشمن از منطقه عقب رانده شده و وضعیت نیروهای ایرانی در این ارتفاعات بهبود پیدا کند؛ همین هم شد و تمامی اهداف پیش‌بینی شده تصرف شد و به بعث خسارات قابل توجهی وارد آمد.
خلبانان هوانیروز با به کارگیری 30 فروند بالگرد و 350 ساعت پرواز توانستند 375 نفر مجروح را تخلیه، 446 رزمنده را هلی‌برن و 5/2 تن مهمات و تدارکات را به منطقه حمل کنند.
این عملیات نتایج مثبتی را برای ایران دربر داشت که از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
تپه‌های 670، 642 و کله‌قندی قسمتی از تپه شهدا به تصرف نیروهای ایرانی درآمد. 11 تیپ عراقی از 30 تا 90 درصد متحمل ضایعات و خسارات شدند و نزدیک به 42 پاتک سبک و سنگین دشمن در طول روزهای نبرد دفع شد.
در این عملیات ۲ فروند هواپیما، ۶ فروند بالگرد و 18 دستگاه تانک و 9 دستگاه نفربر همراه 11 عراده توپ و بیش از 120 دستگاه انواع خودروی دشمن هم منهدم شد و در این میان ۲۵۰۰ بعثی کشته و ۱۲۰ نفر از قوای آنان به اسارت گرفته شد. از دل این پیروزی تعداد قابل توجهی سلاح سبک و مقادیر فراوانی تجهیزات و مهمات به غنیمت درآمد.

نام:
ایمیل:
نظر: