سرطان در کمین

بحث‌ها درباره‌ اینکه آیا تشعشعات منتشر شده از گوشی‌های هوشمند می‌تواند موجب سرطان مغز شود، سال‌هاست که ادامه دارد. البته تحقیقات هنوز ارتباط محکمی را بین این دو ثابت نکرده است. مطالعات انجام شده در سال ۲۰۲۰ نشان می‌دهد، استفاده از تلفن همراه با افزایش خطر تومور مرتبط
است.
زمانی که این تومورها بعد از قرار گرفتن در معرض تشعشعات ایجاد می‌شوند، به طور متوسط ۱۰ تا ۱۵ سال است. با توجه به اینکه تلفن‌ها دائماً در حال تغییر هستند، محققان تلاش می‌کنند چیزی را که سال‌ها پیش «علت» بوده است، اندازه‌گیری کنند. دشواری کار همین است. این تنها یک فرض است که بین این دو علیت وجود دارد، نه فقط یک همبستگی. توجه به این نکته مهم است که به دلیل ماهیت دائم در حال تحول فناوری، مطالعه‌ اثرات بلندمدت آن چالش‌برانگیز است.
با این حال، خطر اثبات نشده، به معنای نبود خطر نیست. همین مسئله بررسی موضوع را بسیار دشوار می‌کند. به هر حال باید بدانید چه کاری می‌توانید انجام دهید که مغز خود را تا حد امکان ایمن نگه دارید.
با وجود چالش تعیین دقیق تأثیر تلفن همراه بر سلامت جسمانی و با توجه به اینکه استفاده از فناوری و خود آن در طول سال‌ها تکامل یافته است، هنوز دلیل خوبی برای توجه به خطرهای احتمالی آن وجود دارد. منطقی است که سازمان‌های مسئول این توصیه را بکنند که این نوع تشعشعات به طور بالقوه سرطان‌زا هستند، تا ما را از خطر آن آگاه
کنند.
آنچه ما می‌دانیم، این است که جمجمه‌های ما تا حدی در برابر قرار گرفتن در معرض انواع تشعشعات خوب عمل می‌کنند. همچنین، خوب است از هدست بلوتوثی استفاده کنیم تا دستگاه‌ها را به طور کلی از سر خود دور نگه داریم و استفاده از هدست‌های بلوتوثی و حتی سیمی باید به یک عادت تبدیل شود. امواج بلوتوث از امواج موبایل و وای‌فای بسیار کم‌خطرتر هستند. نکته مهم این است که کودکان جمجمه‌های ضعیف‌تری دارند و باید بیشتر مراقب آنها باشیم.
به طور کلی، گوشی‌های همراه شکلی از یک میدان الکترومغناطیسی به نام رادیو رادیویی (RF) را منتشر می‌کنند. اشعه تلفن همراه می‎‌تواند به بدن انسان نفوذ کند و آسیب برساند. در سال 2011، سازمان جهانی بهداشت این احتمال را داده است که این امواج در ایجاد سرطان بی‌تأثیر نیست. البته این سازمان تنها تشعشعات تلفن همراه را به منزله یک احتمال سرطان‌زا طبقه‌بندی کرده است نه اینکه قطعاً عامل سرطان است؛ اما باید در نظر بگیریم که سازمان‌های جهانی مانند بهداشت جهانی تحت تأثیر حامیان مالی خود، در ارائه گزارش‌ کمی خوش‌بینانه عمل می‌کنند و انتظار اینکه چنین سازمانی، تلفن‌همراه را یک عامل قطعی سرطان بداند، کمی عاقلانه نیست؛ آن هم در زمانه‌ای که شرکت‌هایی، مانند سامسونگ و اپل حامی مالی آن هستند.
احتمالا تا آخر عمر برای تک تک ما، اینکه تلفن همراه سرطان‌زا هست یا خیر یک مقوله حل نشده باقی خواهد ماند. سالانه تحقیقات گوناگونی می‌شود که هر یک نتیجه مجزایی می‌گیرند و نتیجه تحقیقات اصولا باید با مذاق سفارش‌دهنده تحقیق سازگار باشد! اما به طور کلی وظیفه ما حفاظت خود از امواج تلفن ‌همراه است. خستگی و سرگیجه، کمترین اثر این امواج بر بدن است. افزون بر این، احتمال نزدیک به واقعیت وجود دارد که اشعه‌های تلفن همراه می‎‌توانند در بروز انواع سرطان‌ها هم تأثیرگذار باشند؛ از جمله سرطان مغز، سرطان غده هیپوفیز، سرطان تیروئید، خطر ملانوم، سرطان سلول‌های بنیادی، تومورهای بدخیم پاروتید، لوسمی، سرطان لنفاوی، سرطان سینه و سرطان چشم.