چه زیبا و دقیق گفت حضرت روح‌الله خمینی: «با اطمینان می‌گویم مردم ما بهتر از مردم عهد رسول‌الله هستند.» و چه زیبا توصیف کرد این ملت بهتر و برتر و مقاوم را، سردار دل‌ها و سيدالشهدای جبهه مقاومت، حاج قاسم سلیمانی: «ما ملت امام حسینیم، ما ملت شهادتیم».
۴۵ سال مقاومت و ایستادگی این مردم در برابر چندین نوع جنگ جهانی، از قبیل جنگ سخت هشت ساله، تحریم‌های ظالمانه، جنگ‌های نیابتی در منطقه، جنگ‌های نرم و ترکیبی با تمرکز بر جنگ شناختی و فتنه‌های رنگارنگ، همگی از صدق کلام آن دو بزرگوار آسمانی و به خدا پیوسته درباره مردم ایران حکایت می‌کند.
اربعین سال 1402 و آنچه مشاهده شد، از حدود چهار میلیون زائر ایرانی که توفیق حضور در بزرگ‌ترین راهپیمایی معنوی و پیاده‌روی به کربلا را داشتند، تا ميليون‌ها ایرانی دیگر که در روز اربعین با عنوان جاماندگان از کلان شهری چون تهران گرفته، تا کوچک‌ترين روستاهای کشور، به راهپیمایی همت گماشتند، همگی عیار با حسین بودن و عاشورایی بودن ملت ما را نشان می‌دهد. رمز و راز پیروزی انقلاب اسلامی و ماندگاری این انقلاب، با وجود توطئه‌های 45 ساله جبهه استکبار جهانی علیه آن، به همین اندیشه و روحیه عاشورایی ملت ایران برمی‌گردد.
اگر در دهم محرم سال 61 هجری، 72 نفر با تفکر عاشورایی در کربلا، تحت هیچ شرایطی از حمایت و یاری امام و ولی خود دست برنداشتند و در نهایت در مسیر دفاع از اسلام جان دادند، در 45 سال گذشته، ده‌ها میلیون ایرانی، عاشورایی بودن خود را در صحنه‌های گوناگون خطر به نمایش گذاشتند.
حال سؤال این است که چگونه عده‌ای متوهم شده‌اند که می‌توانند علیه این ملت عاشورايی و حسینی ایستاده پای ولایت، انقلاب کنند؟
اکنون که در آستانه سالگرد اغتشاشات سال 1401 قرار گرفته‌ایم، بازخوانی و ماهیت‌شناسی حوادث سال گذشته، امری لازم است. در سال گذشته، ملت عاشورایی و امام حسینی ما، با یک جنگ ترکیبی بی‌نظیر تاریخی، با آرایش جهانی مواجه شد. طراحان این جنگ، تمام دشمنان و مخالفان 44 ساله انقلاب اسلامی، نظام ولایی و ملت ایران بودند.
در این طراحی، استفاده از همه امکانات و قابلیت‌ها و نیروها، برای وارد میدان شدن علیه جمهوری اسلامی، به گونه‌ای محاسبه شده بود که هم طراحان و هم بازیگران و هم فریب‌خوردگان در جنگ شناختی، جمهوری اسلامی را در نقطه پایان و خود را پیروز قطعی این نبرد می‌دیدند!
آری، با همین تصور توهمی شکل گرفته در فضای مجازی بود که افرادی از سلبریتی‌ها و جوانان و نوجوانان، به سیم آخر زدند تا به زعم خود یک کارنامه درخشان انقلابی، برای خودشان درست کنند و در فردای پیروزی چنین انقلاب خودساخته و مجازی، بر دیگران فخرفروشی کرده و بر کرسی‌های بلندپایه حکومتی تکیه زنند!
آری، یکی از عجایب در اغتشاشات سال گذشته، فریب دادن بازیگران میدانی از سوی اتاق‌های هدایتگر خارجی و خارج‌نشین، این بود که بر اغتشاشات نام انقلاب گذاشتند! اما آن طراحان و این بازیگران، به دلیل متوهم بودن ناشی از فضای مجازی، لحظه‌ای فکر نکردند که هر انقلابی برای شکل‌گیری وپیروزی، باید از سه رکن اصلی «مردم»، «مکتب» و «رهبری» برخوردار باشد. به راستی، این افرادی که در سال گذشته، خود را انقلابی فرض کردند و بر اغتشاشات طراحی شده از سوی سرویس‌های اطلاعاتی حداقل 20 کشور که با هدف نابودی و تجزیه ایران قوی طراحی شده بود، نام انقلاب گذاشتند، از خود سؤال نکردند: «رهبر این انقلاب کیست؟» این افراد از خود سؤال نکردند، این انقلاب چه اهدافی را و براساس کدام «ایدئولوژی» دنبال می‌کند؟
این افراد پیش خود نگفتند در این انقلاب، جای «ملت ایران» کجاست؟ اگر در هر انقلابی، مردم یک رکن انقلاب هستند، به راستی در اغتشاشات سال گذشته، مردم با اغتشاشگران بودند، یا در مقابل آنان؟ فقط کافی است برای دریافت پاسخ پرسش‌های مذکور و دیگر پرسش‌های مشابه، به ماهیت مردمی اجتماعات بزرگ 13 آبان و 22 بهمن 1401 و همچنین اجتماعات بزرگ روز قدس و جشن غدیر و عزاداری‌های محرم و به ویژه اربعین 1402، با دقت توجه و تأمل کنیم، آن گاه در خواهیم یافت که ملت ایران، در چه مسیر و جایگاهی قرار دارد.
ملت ایران در سال گذشته، با بزرگ‌ترین دروغ‌های تاریخ بشر، به لحاظ محتوا و حجم و تکرار از طریق امپراتوری رسانه‌ای جبهه استکبار مواجه شد؛ اما فریب این دروغگوها را نخورد. ملت ایران، ملتی طرفدار مظلوم و مخالف ظالم است، اما با بصیرتی که دارد، هیچ گاه خود را در کنار مظلوم‌های ساخته شده در فضای مجازی با طراحی بیگانه قرار نمی‌دهد.
بنابراین، بهتر است با توجه به بصیرت و آگاهی این مردم، کسانی هم که در یک سال گذشته، به خودفریبی و دگرفریبی روی آوردند، و برخلاف حقایق و واقعیت‌ها، حرف زدند و سخن گفتند، چشم باز کرده و خود را اصلاح کرده و به ملت بپیوندند. آنان خوب است در این کلام به یادگار مانده از شهید سلیمانی، تأمل کنند که گفت: «ما ملت شهادتیم، ما ملت امام حسینیم.»
اگر این کلام را فهم کنند، آن گاه متوجه خواهند شد که نمی‌توان چنین ملتی را فریب داد و تا چه اندازه بی‌معناست که از کلمه «انقلاب» برای اغتشاش و برهم زدن ثبات و آرامش ملت و امنیت کشور استفاده شود.