حضور انگلیسیها در آمریکا، با جنایات فراوانی همراه بود که بخشی از آن در تاریخ ثبت شده است. مستعمره «جیمزتاون» در ویرجینیا در قلمرویی که «پوهاتان» (رئیس سرخپوستان منطقه) آن را اداره میکرد، ساخته شد. او متوجه ساکن شدن انگلیسیها در سرزمینش بود؛ اما به آنان حمله نکرد. پوهاتان در گفتگو با «جان اسمیت» یکی از رؤسای «جیمز تاون» میگوید: «من تفاوت میان صلح و جنگ در کشورم را بهتر از هر فرد دیگری میشناسم. چرا برای گرفتن آنچه میتوانید با عشق و مسالمت به دست آورید، به زور و جبر متوسل میشوید؟ چرا ما را که برای شما غذا تأمین میکنیم از بین میبرید؟ با جنگ به چه چیزی میرسید؟ چرا نسبت به ما حسادت میورزید؟ ما مسلح نیستیم و آمادهایم تا هر آنچه میخواهید به شما پیشکش کنیم، البته اگر از راه دوستی وارد شوید.» در طول زمستان ۱۶۰۶ تا ۱۶۱۰، انگلیسیها کمبود غذایی شدیدی را تجربه کردند که «دوران گرسنگی» نام گرفت. آنها در جنگلها به دنبال دانه گیاهان و میوه توت میگشتند، حتی قبرها را میشکافتند تا جنازهها را بخورند. از پانصد مستعمرهنشین، شصت نفر زنده ماندند. برخی مهاجران فرار کرده و به سرخپوستان پیوستند تا حداقل غذایی برای خوردن داشته باشند. با فرارسیدن تابستان، حکمران مستعمره از پوهاتان خواست تا آنها را به او تحویل دهد. وقتی پوهاتان از این کار امتناع ورزید، اقامتگاه سرخپوستان را خراب کردند. آنها ملکه قبیله را ربودند، فرزندانش را به داخل رودخانه پرتاب کرده و کشتند و سپس او را با چاقو زخمی کردند.
دوازده سال بعد، سرخپوستان تلاش کردند از شرّ مستعمرههای رو به رشد انگلیسی خلاص شوند. از آن زمان به بعد، جنگ دائمی آغاز شد. انگلیسیها قادر به بهرهکشی و برده ساختن سرخپوستان نبودند و از سوی دیگر نمیتوانستند با مسالمت در کنارشان به زندگی ادامه دهند؛ بنابراین تصمیم گرفتند آنها را از صحنه روزگار محو کنند.
مهاجران انگلیسی شمال آمریکا در «نیو انگلند» ساکن شدند. آنها نیز همچون مستعمرهنشینان «جیمز تاون» به سرزمین سرخپوستان پا گذاشتند. «قبیله پیکو» در «کانکتیکات جنوبی» و «رود آیلند» زندگی میکردند. انگلیسیها برای جنگ با آنها از همان شیوهای استفاده کردند که «کرتس» در مکزیک از آن بهره برد. آنها برای وحشت دشمن به غیر نظامیان حمله کرده، خیمههای سرخپوستان را به آتش کشیده و مردم را در حالی که برای فرار از آتش بیرون میآمدند، با شمشیر تکهتکه میکردند. اینها گوشهای از جنایات انگلیسیها در سرزمین سرخپوستان بود.