جنگ علیه خانواده

اتفاقات پس از پاییز ۱۴۰۱ و ملاحظه نوعی هرج‌ومرج در حوزه پوشش، افزایش تنش‌های اجتماعی را به دنبال داشت. از یک سو ملاحظه برخی پوشش‌های عجیب و بی‌عملی مطلق مسئولان، اعتراض برخی را به دنبال داشت و از سوی دیگر برخورد‌های بعضاً بی‌منطق می‌توانست بر آتش اختلافات بدمد. در چنین فضایی، ایده تدوین قانون جدید پوشش مطرح شد. در ادامه لایحه‌ای در قوه قضائیه نگاشته و با اصلاحات دولت به مجلس راه یافت. 

با تغییرات صورت گرفته در مجلس، در نهایت قانون «حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب» در شورای نگهبان تأیید و با رأی نمایندگان مجلس شورای اسلامی مقرر شد به مدت سه سال به‌صورت آزمایشی اجرا شود.

با اعلام رئیس مجلس، این قانون ۲۳ آذر به دولت ابلاغ خواهد شد تا به اجرا درآید؛ اما آیا قانون فوق می‌تواند به‌عنوان متن مورد وفاق گروه‌های مختلف اجتماعیِ حامی خانواده تلقی شود و آرامش را برای عموم مردم به ارمغان بیاورد؟ در این شماره از پرونده هفته‌‎نامه این موضوع را بررسی کرده‎ایم. 

لایحه حجاب که در ۷۴ ماده و مجموعاً در ۵ فصل تنظیم شده، به طور خلاصه از این قرار است: فصل اول این قانون به کلیات و تعاریف اختصاص دارد، فصل دوم به وظایف عمومی دستگاه‌های اجرایی و فصل سوم به تکالیف اختصاصی دستگاه‌های اجرایی اشاره دارد، فصل چهارم، به وظایف عمومی و مسئولیت‌های اجتماعی و فصل پنجم نیز به جرایم و تخلفات پرداخته است.

در این میان، برخی سربسته و کنایه‌وار و برخی به صراحت آن را خلاف وفاق ملی معرفی کردند و به مجلس و قوه قضائیه هشدار دادند که این قانون خلاف وفاق ملی است؛ چنانچه روزنامه «شرق» در این باره نوشت: «در چند روز گذشته که اعلام شد قانون حجاب و عفاف به‌زودی و از تاریخ ۲۳ آذر باید ابلاغ شود و به مرحله اجرا درآید، موج گسترده واکنش و نارضایتی را در جامعه به راه انداخت. فعالان اجتماعی، استادان دانشگاه، حقوق‌دانان، اقشار مختلف مردم و جمعی از روحانیون و فقها نیز مخالفت خود را با این قانون اعلام کرده و آن را برخلاف موازین می‌دانند.» 

از طرفی هم برخی مخالفان این قانون می‌گویند که قانون حجاب قابلیت اجرا ندارد و جز ناراضی کردن جامعه نتیجه‌ای ندارد؛ اما طراحان این لایحه معتقدند جامعه هدف قانون عفاف و حجاب، برخورد با مدیران، دانه درشت‌ها، مافیا، فرزندان مسئولان و سلبریتی‌های مروج کشف حجاب و بدن‌نمایی است که هیچ گونه تخفیفی برای آنها در نظر گرفته نشده است.
نکته دیگری که ما در این شماره از پرونده از آن سخن گفته‌ایم، اهمیت حجاب در روزگار امروز و برنامه دشمن در ایجاد دوقطبی در کشور از طریق بی‌حجابی است و در ادامه این نکته رهبر معظم انقلاب را که فرمودند بی‌حجابی یک حرام شرعی و سیاسی است، شرح خواهیم داد. 

در پایان اینکه قانون‌گذاری در حوزه پوشش اجتماعی در سال‌های گذشته منشأ مناقشات گوناگون در کشور بوده است؛ با وجود این مسئله‌ای که کمتر به آن توجه می‌شود، این است که مسئله پوشش باید در پازل بزرگ‌تری با عنوان «جنگ علیه خانواده» نگریسته شود؛ موضوعی که به هیچ وجه محدود به کشور ما نیست.