سکوت در روز اول!

برخلاف تصور خیلی از کارشناسان، ترامپ در جریان سخنرانی روز تحلیف خود صحبتی از ایران نکرد. اصولاً بعضی مباحث در آمریکا دو حزبی است؛ یعنی در مورد آن دو حزب نظر موافق دارند؛ مانند حمایت از رژیم صهیونی یا مقابله با ایران. پس راهبرد آمریکا در مقابله با جمهوری اسلامی در همه دولت‌ها یکسان است؛ ولی تاکتیک‌ها متفاوت است؛ یعنی دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان هر کدام تاکتیک خود را دارند. درباره دولت ترامپ هم این موضوع صدق می‌کند و به نظر می‌رسد دولت ترامپ در حال حاضر تاکتیک مشخصی در ارتباط با ایران ندارد و ادبیات دولتمردان ترامپ هم این موضوع را نشان می‌دهد.

«والتز» مشاور امنیت ملی ترامپ می‌گوید ما ظرف یک ماه آینده در مورد ایران اخباری را اعلام می‌کنیم. از سوی دیگر، شبکه ۱۲ تلویزیون رژیم صهیونی می‌گوید ترامپ پیام‌های قوی به تل‌آویو ارسال کرده که علاقه‌ای به آغاز دوره ریاست‌جمهوری خود با جنگ علیه ایران ندارد. پس می‌توان گفت ترامپ به دنبال یک جنگ نیست. ترامپ در مصاحبه‌ای گفته است در روز‌های آینده برای بررسی پرونده هسته‌ای ایران جلساتی تشکیل می‌دهیم. او در ادامه ضمن تعریف از ظرفیت‌های فوق‌العاده ایران می‌گوید در صورت توافق با ایران باید ده برابر بیشتر از حد معمول از برنامه هسته‌ای ایران راستی‌آزمایی صورت بگیرد. ترامپ برای رسیدن به این هدف خود در اولین اقدام «برایان هوک» مسئول میز ایران در وزارت خارجه آمریکا در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش را برکنار کرد. هوک از نزدیکان پمپئو در دولت اول ترامپ بود که طرفدار فشار حداکثری علیه ایران بود و ارتباط نزدیکی با منافقین داشت.

نکته حائز اهمیت این است که هوک تا زمان برکناری مسئول انتقال قدرت از وزارت خارجه بایدن به وزارت خارجه ترامپ بوده است. رسانه «آمریکن کانزرواتیو» مدعی است، علت حذف هوک مصاحبه او در مورد از سرگیری فشار حداکثری علیه ایران بوده است. در ادامه این تغییرات «مایکل دومینو» افسر سابق سیا را که حامی رویکرد خویشتن‌داری در برابر ایران است، به عنوان رئیس سیاست‎گذاری پنتاگون برای خاورمیانه انتخاب کرده است.

«مارکو روبیو» وزیر خارجه دولت ترامپ در جلسه اخذ رأی اعتماد در کنگره اعلام کرد، آماده توافق با ایران است. ترامپ در ادامه ابتدا استیو ویتکاف را مسئول پرونده ایران معرفی کرد و ساعتی بعد از انتخاب خودش پشیمان شد و گفت که او مسئول پرونده ایران نیست. مسلم است که ترامپ به دنبال سیاست صلح از طریق قدرت است و بخش مذاکره با ایران را به کمک افرادی، مانند «مایکل دومینو» و «دی جی ونس» معاون خود پیش می‌برد و بخش فشار به ایران را هم به کمک اروپایی‌ها و از طریق مکانیسم ماشه انجام می‌دهد. در تأیید این موضوع «ژان نوئل بارو» وزیر خارجه فرانسه می‌گوید ما آمادگی خود را برای شرکت در مذاکرات دشوار و سخت با تهران اعلام می‌کنیم. آمریکا شریک اصلی پاریس است؛ اما فرانسه بر سیاست خارجی خود حاکمیت دارد که این نشان می‎دهد، اروپایی‌ها و آمریکا در موضوع مذاکرات با ایران به صورت کامل هماهنگ هستند.