انتخاب‌های پیش‎بینی‌ناپذیر!

هرچه از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا می‎گذرد، با اعلام نتایج دقیق نهایی انتخابات در دو قوه مجریه و مقننه ابعاد شکست بزرگ حزب دموکرات آشکارتر می‎شود. در انتخابات ریاست جمهوری «ترامپ» با به دست آوردن ۳۱۲ رأی الکترال بر «کاملا هریس» که ۲۲۶ الکترال را به دست آورده بود، پیروز شد. این بزرگ‎ترین شکست حزب دموکرات از سال ۱۹۸۸ است که «مایکل دوکاکیس» از «جرج بوش پدر» شکست خورد. در مجلس سنا هم تعداد کرسی‎های جمهوری‎خواهان به ۵۳ کرسی از مجموع ۱۰۰ کرسی رسید که به این ترتیب کنترل مجلس سنا هم از دست دموکرات‎ها خارج شد. در مجلس نمایندگان که انتظار می‎رفت دموکرات‎ها اکثریت را به دست آورند، جمهوری‎خواهان اکثریت دوره قبل را با ۲۲۰ کرسی کماکان حفظ کردند. انتخابات فرمانداری‎ها هم برتری ۲۷ به ۲۳ به نفع جمهوری‎خواهان بود. اگر این موضوع را در نظر داشته باشیم که در دیوان عالی فدرال هم از ۹ قاضی، ۶ قاضی جمهوری‎خواه هستند، متوجه این موضوع می‎شویم که کنترل سه قوه مقننه، قضائیه و مجریه به دست جمهوری‌خواهان افتاده است که این اتفاق از سال ۲۰۰۸ (که اوباما در انتخابات پیروز شد) سابقه نداشته است. به این ترتیب، ترامپ برای اقدامات خود تقریباً با هیچ مانعی روبه‌رو نیست و این روند حداقل تا سال ۲۰۲۶ که دوره بعد انتخابات کنگره است، ادامه خواهد داشت. حال برای ترامپ این فرصت به وجود آمده است که در عرصه دولت یکه‎تازی کند و همه افرادی را که با سیاست‎های او همراه نبودند یا اینکه در دوره چهار ساله بایدن از ترامپ انتقاد کرده بودند، کنار بگذارد. او چندین بار در سخنرانی‎های انتخاباتی خود گفته است، برای انتقام آمده و اعلام کرده است که رؤسای سازمان‏های اطلاعاتی امنیتی و فرماندهان ارتش را که به او وفادار نبودند، تغییر خواهد داد. او می‎خواهد از تجارب دوره چهار ساله خود استفاده کند و تنها به افرادی مسئولیت بدهد که به او در درجه اول وفادار باشند. ترامپ می‎گوید در دوره قبل ریاست جمهوری خود افرادی برای قبول مسئولیت به او معرفی شدند که شایستگی‎های لازم را نداشتند. به نظر می‎رسد، ترامپ تصمیم گرفته است نئوکان‎ها که در دوره بوش پسر همه کاره بودند، دیگر عضو دولت نباشند. او تیم دیک چِینی و امثال «جان بولتون» را کاملاً کنار گذاشته است؛ آنها که از بزرگان حزب جمهوری‌خواه بودند در انتخابات سال ۲۰۲۴ از کاملا هریس حمایت کردند.

آونجلیست‎هایی، مانند «نیکی هیلی»، «مایک پمپئو» و «مایک پنس» هم در دولت دوم ترامپ جایی ندارند و فقط آونجلیست‎هایی در دولت می‎مانند که وفاداری خود را به ترامپ ثابت کرده باشند. خیلی‎ها تصور می‏کردند که اگر ترامپ در انتخابات پیروز شود، به صورت کامل از چهره‎های گمنام در دولت خود استفاده می‎کند؛ ولی او در بعضی از پست‏های کلیدی سعی کرد از افراد باتجربه استفاده کند. او «مارکو روبیو» را که سناتور ایالت فلوریدا و کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۶ بود، برای وزارت خارجه معرفی کرد و «مایک هآکابی» فرماندار سابق آرکانزاس را که یک مبلغ آونجلیست بود، به عنوان سفیر آمریکا در سرزمین‎های اشغالی معرفی کرد و درباره او گفت که وی عاشق اسرائیل است. البته بعضی از انتخاب‎های ترامپ هم به شدت عجیب است. او «استیو ریتکاف» را که دوست قدیمی و همبازی گلف خود بود، به عنوان فرستاده آمریکا در منطقه غرب آسیا انتخاب کرده است. جالب این است که ریتکاف تنها در حوزه ساختمان‎سازی فعال بوده است. همچنین «پیت هگست» را که مجری فکس نیوز و از حامیان ترامپ بوده است، به عنوان وزیر دفاع معرفی کرده است؛ تنها سابقه او حضور در جنگ افغانستان و عراق به عنوان سرباز بوده و در حوزه کهنه سربازان هم فعالیت داشته است؛ ولی شاهکار بزرگ ترامپ معرفی «رابرت کندی» از کاندیدا‌های انتخابات امسال که به نفع ترامپ کنار رفت و سابقه مخالفت با واکسیناسیون کرونا داشته، به عنوان وزیر بهداشت است. جالب این است که کندی تحصیل کرده رشته حقوق و فعال محیط زیست بوده است؛ البته ظرف روز‌های آینده ترکیب دولت ترامپ کامل‌تر خواهد شد و انتخاب‌های عجیب دیگری هم ممکن است رخ دهد.