رعایت شرع مقدس اسلام

یکی از ضوابط بنیادین تفکر انقلابی، التزام به شریعت اسلام و رعایت کامل حدود الهی در اندیشه، رفتار و برنامه‌ریزی است. تفکر انقلابی، برخاسته از آموزه‌های اسلام ناب محمدی (ص) است و نمی‌توان آن را از چارچوب شریعت جدا ساخت. اگرچه روحیه انقلابی، ذاتاً ناظر به دگرگونی، تحول، تغییر وضع موجود و تلاش برای تحقق وضع مطلوب است، اما این حرکت، نباید هیچ‌گاه از صراط مستقیم شرع الهی منحرف شود. 
در واقع، انقلابی‌گری از نظر اسلامی، همان حرکت در مسیر تکامل توحیدی است؛ حرکتی آگاهانه، مجاهدانه و مسئولانه برای تحقق اهدافی که اسلام به‌منزله غایت حیات فردی و اجتماعی ترسیم کرده است. بر این اساس، هر حرکت و اقدامی که به اسم انقلاب صورت می‌گیرد، اگر با چارچوب‌های شرعی و تعالیم الهی ناسازگار باشد، نه‌تنها مشروعیت ندارد، بلکه ضدانقلابی و واپس‌گرایانه است. انقلاب اسلامی، انقلاب ارزش‌هاست. این ارزش‌ها از متن دین سرچشمه می‌گیرند و معیار تشخیص درستی یا نادرستی هر اقدام، میزان انطباق آن با شرع مقدس است.
تفکر انقلابی، در عین تلاش دائمی برای گشودن بن‌بست‌ها و عبور از مشکلات، به ابزار و شیوه‌های خود نیز توجه دارد. هدف، وسیله را توجیه نمی‌کند؛ بلکه وسیله باید متناسب با قداست هدف باشد. نمی‌توان با استفاده از ابزار‌های حرام، به اهداف اسلامی رسید. 
یکی از نشانه‌های تفکر غیرانقلابی، آن است که حاضر می‌شود از خطوط قرمز دین عبور کند تا به ظاهرِ مقبولیت اجتماعی یا توسعه اقتصادی یا قدرت سیاسی برسد. در چنین تفکری، التزام به دین به امری ثانویه و ابزارگونه تبدیل می‌شود. این در حالی است که در تفکر انقلابی، دین نه ابزار، بلکه هدف و مسیر است. یعنی حتی اگر دستیابی به برخی منافع مادی و دنیوی، از مسیر التزام کامل به شرع سخت‌تر و پرهزینه‌تر باشد، انسان انقلابی این راه دشوار را برمی‌گزیند؛ چراکه به وعده الهی برای پیروزی انقلابیون مؤمن ایمان دارد. 
در نظام اسلامی، سیاست، اقتصاد، فرهنگ، علم و دیگر عرصه‌ها باید در خدمت دین قرار گیرند، نه برعکس. اگر روزی مشاهده شود که دستگاهی برای دستیابی به برخی اهداف خود، به‌جای تکیه بر شرع، بر عرف‌های سکولار، محاسبات فقط مادی یا بازی‌های سیاسی متعارف در نظام‌های غیردینی تکیه کند، این دستگاه، گرچه ممکن است خود را انقلابی بنامد، در حقیقت از روح انقلاب اسلامی فاصله گرفته است. بنابراین، رعایت شرع یکی از ارکان هویت‌بخش آن است. انقلابی‌گری اگر از شریعت فاصله بگیرد، در واقع پوسته‌ای از حرکت و جوشش خواهد بود که از درون تهی و بی‌هویت است. تنها با التزام به شریعت است که حرکت انقلابی، تضمین دوام، قوام و مشروعیت خود را می‌یابد و می‌تواند الگوی تحول‌خواهی مؤمنانه را در دنیای امروز به نمایش بگذارد.